Club de Joven Europeo

Dodatkowe zajęcia z języka hiszpańskiego:

Prowadzący: Ewa Wódkowska

Strona internetowa Klubu: http://www.ewakatarzyna.republika.pl/index3.html

Program zajęć Koła Klubu Młodego Europejczyka dla uczniów klas 1-6:

Cel ogólny: Pogłębianie znajomości kulturowych krajów Unii Europejskiej, w tym informacji dotyczących symboli, zwyczajów, tradycji, podobieństw i różnic między poszczególnymi krajami członkowskimi, podstawowych zwrotów grzecznościowych, liczebników, prostych wyrażeń z życia codziennego, wierszy, piosenek

Cele operacyjne zajęć:

1. praca nad rozwojem indywidualnych strategii uczenia się, rozwijania zainteresowań związanych z Unią Europejską

2. przekonanie ucznia do własnych możliwości i do pozytywnego odnoszenia się do błędów jako do naturalnej części procesu nauki

3. inspirowanie ucznia do podejmowania się trudniejszych zadań – udział w konkursach z języka obcego

4. osiągnięcie samodzielności w opanowanym zakresie elementarnej, praktycznej znajomości kilku języków obszaru Unii Europejskiej

Zajęcia będą prowadzone w języku hiszpańskim.

Formy pracy:

Indywidualna

Grupowa

Metody pracy:

Metoda TPR (Total Physical Responce)– nauka wspomagana ruchem

Metoda TCL(Teacher Centred Learning) – treści, zagadnienia i formy pracy są narzucone przez nauczyciela

Metoda SCL(Student Centred Learning) - treści, zagadnienia i formy pracy wynikają z propozycji uczniów

Metoda Suggestopedia – uczeń na podstawie dwóch identycznych tekstów w różnych językach znajduje kontekst i znaczenie

Metoda komunikacyjna - wszystkie sytuacje występujące na zajęciach są pretekstem do komunikowania się, wspólnego podejmowania dyskusji, rozwiązywania problemów i doskonalenia się w sferze intelektualnej i społecznej

Wykorzystanie rymu, rytmu, muzyki i dramy na zajęciach.

Środki dydaktyczne:

Materiały kulturoznawcze z biur turystycznych, gry autorskie, prezentacje multimedialne i pomoce aktywizujące pracę ucznia

Przewodniki turystyczne

Materiały do kopiowania dotyczące podstawowych informacji na temat Państw Członkowskich UE wydane przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej

Zestaw do kopiowania zawierający podstawowe wyrażenia i zwroty grzecznościowe, obowiązujące w krajach Unii

Zestaw plakietek z nazwami krajów Unii wykonanych z samoprzylepnego papieru kolorowego

Mapy

Wykaz słownictwa i przykłady tekstów do wykorzystania na zajęciach:

¡Hola! ¡Bienvenido a Europa! Venimos de distintos países y hablamos distintos idiomas, pero este continente es nuestra casa, la casa de todos nosotros.

¡Ven con nosotros y vamos a explorar Europa juntos! Será una aventura a través del tiempo y del espacio y verás muchísimas cosas interesantes.

¿Cómo te llamas? Jak masz na imię?

Me llamo Manuel. Soyde España y vivo en Madrid.

Mam na imię Manuel. Jestem z Hiszpanii i mieszkam w Madrycie.

Mam na imię Monika. Jestem z Polski, ale mieszkam w Barcelonie.

Me llamo Mónica. Soy de Polonia, pero vivo en Barcelona.

- ¡Hola! Soy Manuel. ¿Cómo te llamas?
- Me llamo Mónica.
- Mucho gusto.
- Encantada.

Chłopiec powiedziałby encantado.

- Cześć! Jestem Manuel. Jak masz na imię?
- Mam na imię Monika.
- Miło mi. (dosł. duża przyjemność)
- Mnie również. (dosł. zachwycona)

- Skąd jesteś?
- Jestem Polką. A ty, jesteś stąd (dosł. z tutaj)?
- Tak, jestem Hiszpanem.
- Mieszkasz w Barcelonie?
- Nie, mieszkam w Madrycie. A ty, gdzie mieszkasz?
- Ja, w Barcelonie.

- ¿De dónde eres?
- Soy polaca. Y tú, ¿eres de aquí?
- Sí, soy español.
- ¿Vives en Barcelona?
- No, vivo en Madrid. Y tú, ¿dónde vives?
- Yo, en Barcelona.

polaco - Polak; polaca - Polka (w języku hiszpańskim pisane z małej litery).
Na marginesie warto dodać, że tak też są w Hiszpanii nazywani Katalończycy (Katalonia to region w północno-wschodniej Hiszpanii ze stolicą w Barcelonie). Podobno wzięło się to stąd, że mówią oni swoim własnym, dziwnie brzmiącym, niezrozumiałym dla innych Hiszpanów językiem.

español - Hiszpan; española - Hiszpanka.

Jak łatwo zauważyć, w języku hiszpańskim - podobnie jak w polskim - nie trzeba używać zaimków osobowych (ja, ty, etc.)

Warto też pamiętać, że do określenia swojej narodowości dużo naturalniej brzmi powiedzenie soy polaco/-a, niż soy de Polonia.

Istnieją w języku hiszpańskim dwa czasowniki o znaczeniu być. W lekcji 1 pojawił się czasownik estar, nastomiast w tej - czasownik ser. Najprostsze ich rozróżnienie jest takie, że estar znaczy być w sensie fizycznym (znajdować się), natomiast ser ma pozostałe znaczenia.

Ella no es francesa... Ona nie jest Francuzką...

francés - Francuz; francesa - Francuzka.

Este chico se llama Manuel.
Él es español y vive en Madrid.

Ten chłopak ma na imię Manuel. On jest Hiszpanem i mieszka w Madrycie.

- Ten chłopak ma na imię Pedro?
- Nie, on nie ma na imię Pedro. On ma na imię Manuel.
- Jest Włochem?
- Nie, nie jest Włochem. Jest Hiszpanem.
- Mieszka w Warszawie?
- Nie, nie mieszka w Warszawie. Mieszka w Madrycie.

- ¿Este chico se llama Pedro?
- No, él no se llama Pedro. Él se llama Manuel.
- ¿Es italiano₍₂₎?
- No, no es italiano. Es español.
- ¿Vive en Varsovia?
- No, no vive en Varsovia. Vive en Madrid.

italiano - Włoch; italiana - Włoszka.

Esta chica se llama Mónica.
Ella es polaca, pero vive en Barcelona.

Ta dziewczyna ma na imię Monika. Ona jest Polką, ale mieszka w Barcelonie.

- Ta dziewczyna ma na imię Maria?
- Nie, ona nie ma na imię Maria. Ona ma na imię Monika.
- Jest Francuzką?
- Nie, nie jest Francuzką. Jest Polką.
- Mieszka w Krakowie?
- Nie, nie mieszka w Krakowie. Mieszka w Barcelonie.

- ¿Esta chica se llama María?
- No, ella no se llama María. Ella se llama Mónica.
- ¿Es francesa?
- No, no es francesa. Es polaca.
- ¿Vive en Cracovia?
- No, no vive en Cracovia. Vive en Barcelona.

¿Qué es esto? Co to jest?

¿Qué es esto?
Esto es un bolígrafo.
¿Cómo es el bolígrafo?
El bolígrafo es pequeño.

Co to jest?
To jest długopis.
Jaki jest (ten) długopis?
(Ten) długopis jest mały.

Co to jest?
To jest krzesło.
Jakie jest (to) krzesło?
(To) krzesło jest małe.

¿Qué es esto?
Esto es una silla.
¿Cómo es la silla?
La silla es pequeña.

¿Qué es esto?
Esto es un coche.
¿Cómo es el coche?
El coche es grande.

Co to jest?
To jest samochód.
Jaki jest (ten) samochód?
(Ten) samochód jest duży.

Co to jest?
To jest stół.
Jaki jest (ten) stół?
(Ten) stół jest duży.

¿Qué es esto?
Esto es una mesa.
¿Cómo es la mesa?
La mesa es grande.

Przymiotniki odmieniają się w zależności od rodzaju rzeczownika. Większość ma różną końcówkę dla rodzaju męskiego oraz żeńskiego, ale niektóre pozostają takie same. Szczegóły na ten temat zawarte są w opisie gramatyki (przymiotnik).

¿Qué haces? Co robisz?

- ¿Quién eres?
- Soy Oscar.
- ¿Dónde vives?
- Vivo en Alemania.
- ¿Qué haces?
- Soy estudiante de derecho.
- ¿Qué idiomas hablas?
- Hablo alemán, inglés y francés.
- ¿Qué haces normalmente durante el día?
- Por la mañana estudio, por la tarde descansoy por la noche hago deporte. Cada día corro cinco kilómetros.

czasownik nieregularny hacer - robić

el estudiante - student; la estudiante - studentka

el idioma - język (pomimo końcówki -a jest to rzeczownik rodzaju męskiego); idiomas to liczba mnoga (omawiana w kolejnej lekcji)

hablar - mówić, rozmawiać

to samo słowo funkcjonuje jako rzeczownik (na określenie narodowości i języka) oraz jako przymiotnik: np. alemán/alemana (Niemiec/Niemka) oraz alemán (niemiecki)

analogicznie: inglés/inglesa (Anglik/Angielka) oraz inglés (angielski).

estudiar - uczyć się, studiować

descansar - odpoczywać

correr - biegać

- Kim jesteś?
- Jestem Oscar.
- Gdzie mieszkasz?
- Mieszkam w Niemczech.
- Co robisz? (w sensie: czym się zajmujesz)
- Jestem studentem prawa.
- Jakie znasz języki? (dosł. jakimi językami mówisz?)
- Mówię (po) niemiecku, angielsku i fancusku.
- Co robisz zwykle w ciągu dnia?
- Rano się uczę, popołudniu odpoczywam a wieczorem uprawiam (dosł. robię) sport. Codziennie biegam pięć kilometrów.

- Kim (dosł. kto) jest tamta dziewczyna?
- (To) jest moja przyjaciółka Ana.
- Gdzie mieszka?
- Mieszka we Francji.
- Co robi?
- Jest sekretarką i pracuje w dużej firmie.
- Jakie zna języki? (dosł. jakimi językami mówi?)
- Mówi (po) francusku, angielsku i rosyjsku.
- Co robi zwykle w ciągu dnia?
- Rano pracuje, popołudniu robi zakupy (dosł. zakup) a wieczorem odpoczywa.

- ¿Quién es aquella chica?
- Es mi amiga Ana.
- ¿Dónde vive?
- Vive en Francia.
- ¿Qué hace?
- Es secretaria y trabaja en una empresa grande.
- ¿Qué idiomas habla?
- Habla francés, inglés y ruso.
- ¿Qué hace normalmente durante el día?
- Por la mañana trabaja, por la tarde hace la compra y por la noche descansa.

aquel - tamten; aquella - tamta

el amigo - przyjaciel; la amiga - przyjaciółka

trabajar - pracować

ruso/rusa (Rosjanin/Rosjanka); ruso (rosyjski)

Łatwo zauważyć, że tworzenie rodzaju żeńskiego, zarówno rzeczowników jak i przymiotników, nie jest skomplikowane. Gdy wyraz rodzaju męskiego kończy się na spółgłoskę, wystarczy dodać literę a, np. inglés - inglesa. Gdy wyraz kończy się na o, w rodzaju żeńskim po prostu zamienia się je na a, np. amigo - amiga. Gdy natomiast wyraz kończy się na literę e, zwykle pozostaje bez zmian w obu rodzajach, np. estudiante - estudiante.

W tej lekcji pojawiły się również różnego rodzaju czasowniki. Warto je trochę usystematyzować. W języku hiszpańskim istnieją trzy grupy czasowników: kończące się na -ar (np. hablar), -er (np. correr) oraz -ir (np. vivir). Ich regularną odmianę można znaleźć w opisie gramatyki (czasownik). Istnieją również czasowniki zwrotne (np. llamarse), ale one także zaliczają się do jednej z trzech wyżej wymienionych grup, np. llamarse - po odcięciu końcówki se (która wskazuje na zwrotność czasownika) widać, że jest to czasownik I grupy (czyli -ar).

Dodatkowo istnieje wiele czasowników nieregularnych. Mogą one być całkowicie nieregularne (jak np. ser czy estar), ale mogą też mieć nieregularność, która pojawia się według pewnego regularnego wzoru, np. hacer - jest to czasownik II grupy (-er) i odmienia się według jej reguł z wyjątkiem pierwszej osoby liczby pojedynczej (yo hago). Istnieje wiele innych czasowników tego typu i zawsze gdy w czasie teraźniejszym w pierwszej osobie liczby pojedynczej pojawia się owo g, wiadomo, że nie pojawia się ono w żadnej z pozostałych osób.
Istnieją jeszcze inne reguły tego typu, które zostaną przedstawione w dalszych lekcjach.

¿Qué hay en los vasos? Co jest w szklankach?

- ¿Qué hay en esta mesa?
- En esta mesa hay un vaso pequeño.
- ¿Qué hay en el vaso?
- En el vaso hay agua fría₍₁₎.
- ¿Y qué hay en aquellas mesas?
- En aquellas mesas hay unos vasos nuevos.
- ¿Qué hay en los vasos?
- En los vasos hay leche caliente.

frío/fría - zimny/zimna

rodzajnik nieokreślony rodzaju męskiego liczby mnogiej

nuevo/nueva - nowy/nowa

rodzajnik określony rodzaju męskiego liczby mnogiej

la leche - mleko.

- Co jest na tym stole?
- Na tym stole jest mała szklanka (dosł. szklanka mała).
- Co jest w (tej) szklance?
- W (tej) szklance jest zimna woda (dosł. woda zimna).
- A co jest na tamtych stołach?
- Na tamtych stołach są nowe szklanki (dosł. szklanki nowe).
- Co jest w (tych) szklankach?
- W (tych) szklankach jest ciepłe mleko (dosł. mleko ciepłe).

- Co jest na tym fotelu?
- Na tym fotelu jest hiszpańskie czasopismo (dosł. czasopismo hiszpańskie).
- Co jest w (tym) czasopiśmie?
- W (tym) czasopiśmie są ładne zdjęcia (dosł. zdjęcia ładne).
- A co jest na tamtych fotelach?
- Na tamtych fotelach są stare czasopisma (dosł. czasopisma stare).
- Co jest w (tych) czasopismach?
- W (tych) czasopismach są ciekawe artykuły (dosł. artykuły ciekawe).

- ¿Qué hay en este sillón?
- En este sillón hay una revista española.
- ¿Qué hay en la revista?
- En la revista hay fotos bonitas.
- ¿Y qué hay en aquellos sillones?
- En aquellos sillones hay unas revistas viejas.
- ¿Qué hay en las revistas?
- En las revistas hay artículos interesantes.

la foto - zdjęcie (pomimo końcówki -o jest to rzeczownik rodzaju żeńskiego).

bonito/bonita - ładny/ładna

rodzajnik nieokreślony rodzaju żeńskiego liczby mnogiej

viejo/vieja - starty/stara

rodzajnik określony rodzaju żeńskiego liczby mnogiej

el artículo - artykuł

W pierwszym z dialogów pojawił się rzeczownik el agua - woda. Pomimo męskiego rodzajnika jest to rzeczownik rodzaju żeńskiego (dlatego też przymiotnik obok jest odmieniony w rodzaju żeńskim). Męski rodzajnik znajduje się tu ze względów czysto fonetycznych. Gdyby zostawić la agua, trzeba by pod rząd wymówić dwa akcentowane a. Aby tego uniknąć, zamienia się rodzajnik na męski. Dzieje się tak we wszystkich wyrazach rodzaju żeńskiego, które zaczynają się na akcentowane a lub ha, np. el águila (orzeł), el área (obszar), el hada (wróżka). Ważne jest, że dotyczy to jedynie akcentowanych a lub ha, ponieważ można na przykład spokojnie powiedzieć la amiga, gdyż akcent pada tu na literę i. W liczbie mnogiej nie ma już potrzeby zmiany rodzajnika, więc mówi się: las aguas, las águilas, unas areas, unas hadas, itd. Jeśli chodzi o rodzajnik nieokreślony w liczbie pojedynczej, to obie formy - tzn. np. un agua i una agua - są uznawane za poprawne. Mimo wszystko zaleca się stosowanie rodzajnika męskiego - tzn. np. un agua, un hambre - gdyż użycie rodzajnika żeńskiego jest obecnie uważane za przestarzałe.

Pojawiło się też w dialogach tajemnicze hay, przetłumaczone na jest lub są. Hay to swoista trzecia forma (poza czasownikami ser i estar) wyrażenia idei być. Nie jest to jednak zwykły czasownik. Jest to froma bezosobowa, pochodząca od czasownika haber (używany głównie jako czasownik posiłkowy w jednym z czasów przeszłych). Należy pamiętać, że ser, estar oraz hay nie są formami wymiennymi - każde z nich ma odmienne zastosowania. Jeśli chodzi o hay, to jest to głównie być w sensie znajdować się (podobnie jak estar), używa się go jednak w innego typu strukturach. Można powiedzieć, że jest to coś w rodzaju angielskiego there is oraz there are. Po hay używa się zwykle rodzajnika nieokreślonego lub też całkowicie się go pomija.

Można też zaobserwować zasady tworzenia liczby mnogiej. Zwykle robi się to przez dodanie litery -s (gdy wyraz kończy się na samogłoskę) lub -es (gdy wyraz kończy się na spółgłoskę). Należy też pamiętać o uzgadnianiu liczby oraz rodzaju przymiotników z rzeczownikami! Szczegóły na ten temat zawarte są w opisie gramatyki (rzeczownik oraz przymiotnik).

Somos amigos. Jesteśmy przyjaciółmi.

- ¡Hola! ¿Cómo estáis?
- Nosotros, muy bien. ¿Y vosotros?
- Bien, gracias.

istnieje również słowo nosotras - my (rodzaj żeński)

analogicznie vosotras - wy (rodzaj żeński)

- Cześć! Jak się macie?
- My, bardzo dobrze. A wy?
- Dobrze, dziękujemy.

Pedro i ja jesteśmy dobrymi przyjaciółmi. Mieszkamy w Saragossie i jesteśmy studentami filologii japońskiej. Robimy dużo rzeczy razem: rozmawiamy, czytamy czasopisma, uczymy się, uprawiamy (dosł. robimy) sport. Zwykle wstajemy wcześnie rano i biegamy sześć kilometrów. Ale nie dzisiaj, ponieważ jest niedziela. Teraz jesteśmy w domu Pedro i próbujemy odpocząć.

Pedro y yo somos buenos amigos. Vivimos en Zaragoza y somos estudiantes de filología japonesa. Hacemos muchas cosas juntos: hablamos, leemos revistas, estudiamos, hacemos deporte. Normalmente nos levantamos pronto por la mañana y corremos seis kilómetros. Pero hoy no porque es domingo. Ahora estamos en casa de Pedro e intentamos descansar.

bueno/buena - dobry/dobra. Przymiotniki zwykle stawia się po rzeczowniku, jednak niektóre z nich (jak np. bueno, grande) są wyjątkami i mogą iść przed rzeczownik. Wtedy jednak w liczbie pojedynczej (zwykle tylko rodzaju męskiego) ulegają skróceniu, np. buen amigo (dobry przyjaciel), Gran Bretaña (Wielka Brytania). Szczegóły patrz: gramatyka (przymiotnik)

mucho - dużo, wiele; gdy stoi przed rzeczownikiem wymaga uzgodnienia liczby i rodzaju.

la cosa - rzecz.

czasownik regularny II grupy leer - czytać.

czasownik regularny zwrotny I grupy levantarse - wstawać.

spójnik y zamienia się na e, gdy stoi przed wyrazami zaczynającymi się na i lub hi. Ta zasada jest w mowie potocznej często pomijana.

czasownik regularny I grupy intentar - próbować, starać się

- ¿Sois amigos?
- Sí, somos muy buenos amigos.
- ¿De dónde sois?
- Somos españoles.
- ¿Dónde vivís?
- Vivimos en Zaragoza.
- ¿Trabajáis?
- No, somos estudiantes.
- ¿De qué?
- De filología japonesa.
- ¿Hacéis muchas cosas juntos?
- Sí. Hablamos, leemos, estudiamos, hacemos deporte...
- ¿Qué leéis?
- Sobre todo revistas.
- ¿Cuándo os levantáis normalmente?
- Normalmente nos levantamos pronto por la mañana.
- ¿Y qué hacéis?
- Corremos un poco.
- Cuántos kilómetros corréis?
- Unos seis...
- ¿Dónde estáis ahora?
- Estamos en casa de Pedro.
- ¿Y qué hacéis?
- Intentamos descansar.
- ¿Por qué?
- Porque hoy es domingo.

un poco - trochę; należy odróżnić od poco (mało), przeciwieństwo mucho (dużo)

rodzajnik nieokreślony może też znaczyć około

- Jesteście przyjaciółmi?
- Tak, jesteśmy bardzo dobrymi przyjaciółmi.
- Skąd jesteście?
- Jesteśmy Hiszpanami.
- Gdzie mieszkacie?
- Mieszkamy w Saragossie.
- Pracujecie?
- Nie, jesteśmy studentami.
- Czego?
- Filologii japońskiej.
- Robicie dużo rzeczy razem?
- Tak. Rozmawiamy, czytamy, uczymy się, uprawiamy (dosł. robimy) sport...
- Co czytacie?
- Przede wszystkim czasopisma.
- Kiedy zwykle wstajecie?
- Zwykle wstajemy wcześnie rano.
- I co robicie?
- Biegamy trochę.
- Ile kilometrów biegacie?
- Jakieś (około) sześć...
- Gdzie teraz jesteście?
- Jesteśmy w domu Pedro.
- I co robicie?
- Próbujemy odpocząć.
- Dlaczego?
- Ponieważ dzisiaj jest niedziela.

Ellos viajan mucho. Oni dużo podróżują.

Sergio y Elena son novios. Viven juntos en Sevilla y trabajan en una agencia de viajes. Ellos mismos hacen muchos viajes. Cada veranovisitan un país diferente: Estados Unidos, Japón, India, Australia... Durante sus vacacionesdescansan poco porque se levantan pronto por la mañana e intentan ver muchos monumentos. Hablan mucho con la gente y así aprendenidiomas extranjeros. Ya hablan muy bien inglés, francés y sueco, pero también estudian árabe.

el novio/la novia to zarówno chłopak/dziewczyna, z którym/-ą się chodzi, jak też narzeczony/narzeczona; nieformalnie używa się też w tym sensie mi chico/mi chica (mój chłopak/moja dziewczyna), zwłaszcza jeśli związek nie jest jeszcze zbyt poważny

el viaje - podróż

istnieje również słowo ellas - one

mismo znaczy zwykle taki sam, jednakowy; w tym znaczeniu służy jednak jedynie jako wzmocnienie, podkreślenie słowa towarzyszącego i tutaj tłumaczy się jako oni sami; analogicznie można powiedzieć: yo misma, tú mismo, itd. (zmieniając końcówkę w zależności od rodzaju)

cada to forma nieodmienna; przyjmuje taką samą postać niezależnie od rodzaju rzeczownika, który po niej następuje

el verano - lato

czasownik regularny I grupy visitar - odwiedzać, zwiedzać

las vacaciones - wakacje; w hiszpańskim również zwykle używane jedynie w liczbie mnogiej

czasownik nieregularny II grupy ver - widzieć, zobaczyć (odmiana pokazana w kolejnych lekcjach)

ludzie to po hiszpańsku liczba pojedyncza

czasownik regularny II grupy aprender - nauczyć się; należy odróżnić od czasownika estudiar (uczyć się, studiować), który oznacza raczej sam akt uczenia się, podczas gdy aprender znaczy bardziej przyswajać

Sergio i Elena są parą (dosł. narzeczonymi). Mieszkają razem w Sewilli i pracują w biurze podróży. Oni sami dużo podróżują (dosł. robią dużo podróży). Każdego lata odwiedzają inny kraj (dosł. kraj inny): Stany Zjednoczone, Japonię, Indie, Australię... W ciągu swoich wakacji odpoczywają mało, ponieważ wstają wcześnie rano i starają się zobaczyć dużo zabytków. Rozmawiają dużo z ludźmi i w ten sposób uczą się języków obcych. Już mówią bardzo dobrze (po) angielsku, francusku i szwedzku, ale też uczą się arabskiego.

- Czy Sergio i Elena są przyjaciółmi?
- Nie, są parą.
- Gdzie mieszkają?
- Mieszkają w Sewilli.
- Studiują czy pracują?
- Pracują.
- Gdzie?
- W biurze podróży.
- I oni sami dużo podróżują?
- Tak, każdego lata odwiedzają inny kraj.
- Odpoczywają dużo w ciągu swoich wakacji?
- Nie, odpoczywają bardzo mało.
- Dlaczego?
- Ponieważ wstają wcześnie rano.
- I dlaczego wstają tak wcześnie?
- Żeby zobaczyć dużo zabytków.
- Mówią wieloma językami obcymi?
- Tak, mówią (po) angielsku, francusku, szwedzku i też trochę (po) arabsku.
- Jak uczą się języków?
- Rozmawiają dużo z ludźmi i w ten sposób pomału (krok po kroku) się uczą.

- ¿Son Sergio y Elena amigos?
- No, son novios.
- ¿Dónde viven?
- Viven en Sevilla.
- ¿Estudian o₍₁₂₎ trabajan?
- Trabajan.
- ¿Dónde?
- En una agencia de viajes.
- ¿Y ellos mismos viajan₍₁₃₎ mucho?
- Sí, cada verano visitan un país diferente.
- ¿Descansan mucho durante sus vacaciones?
- No, descansan muy poco.
- ¿Por qué?
- Porque se levantan pronto por la mañana.
- ¿Y por qué se levantan tan pronto?
- Para ver muchos monumentos.
- Hablan muchos idiomas extranjeros?
- Sí, hablan inglés, francés, sueco y también un poco de₍₁₄₎ árabe.
- ¿Cómo aprenden idiomas?
- Hablan mucho con la gente y así poco a poco aprenden.

o znaczy zwykle lub

czasownik regularny I grupy viajar - podróżować

gdy po un poco chcemy postawić rzeczownik, musi mu towarzyszyć de, np. un poco de trabajo (trochę pracy)

Observaciones Obserwacje

Warto w tym miejscu uporządkować poznaną już w lekcjach odmianę czasowników regularnych. Przypominam, że czasowniki dzielą się na trzy grupy, z końcówkami -ar, -er oraz -ir. A oto przykładowa odmiana:

Grupa I -ar
hablar (mówić, rozmawiać)
yo hablo
tú hablas
él/ella habla
nosotros/nosotras hablamos
vosotros/vosotras habláis
ellos/ellas hablan

Grupa II -er
correr (biegać)
yo corro
tú corres
él/ella corre
nosotros/nosotras corremos
vosotros/vosotras corréis
ellos/ellas corren

Grupa III -ir
vivir (żyć)
yo vivo
tú vives
él/ella vive
nosotros/nosotras vivimos
vosotros/vosotras vivís
ellos/ellas viven

¿Cómo se llaman ustedes? Jak się Państwo nazywają?

En un hotel:
- Hola, buenos días.
- Buenos días. ¿Les puedo ayudar?
- Sí. Tenemos una habitación reservadaen este hotel.
- ¿Cómo se llaman ustedes?
- Pilar y Antonio Sánchez.
- Un momento, por favor. Sí. Aquí tienen la llave. Habitación número siete. Bienvenidos.
- Gracias. Hasta luego.
- Adiós.

les nie znaczy Państwo, a jest jedynie zaimkiem wskazującym na trzecią osobę liczby mnogiej; to zagadnienie będzie dokładniej omawiane w kolejnych lekcjach

czasownik nieregularny II grupy poder - móc (patrz: Obserwacje na dole lekcji)

czasownik regularny I grupy ayudar - pomagać

czasownik nieregularny II grupy tener - mieć (patrz: Obserwacje na dole lekcji)

reservado/-a to imiesłów utworzony od czasownika regularnego I grupy reservar - rezerwować; odmienia się przez rodzaj i liczbę tak jak zwykły przymiotnik

ustedes - Państwo; czasownik odmienia się jak w trzeciej osobie liczby mnogiej

słowo to funkcjonuje na tych samych zasadach co każdy przymiotnik, a więc końcówka zmienia się w zależności od liczby i rodzaju: bienvenido/-a/-os/-as

W hotelu:
- Dzień dobry.
- Dzień dobry. Mogę Państwu (w czymś) pomóc?
- Tak. Mamy pokój zarezerwowany w tym hotelu.
- Jak się Państwo nazywają?
- Pilar i Antonio Sánchez.
- Chwileczkę, proszę. Tak. Oto (dosł. tutaj mają) klucz. Pokój numer siedem. Witamy.
- Dziękujemy. Do widzenia.
- Do widzenia.

- Przepraszam (Pana), czy to Pan (dosł. jest Pan) Alonso Martínez?
- Tak, to ja (dosł. jestem ja).

- Perdone, ¿es usted₍₈₎ Alonso Martínez?
- Sí, soy yo.

usted - Pan/Pani; czasownik odmienia się jak w trzeciej osobie liczby pojedynczej

- ¿Quieres iral cine esta noche?
- Perdona, no tengo tiempo.

czasownik nieregularny II grupy querer - chcieć; kochać (patrz: Obserwacje na dole lekcji)

czasownik nieregularny III grupy ir - iść, jechać; (odmiana pojawi się w kolejnych lekcjach)

ir a - iść do; al to połączenie przyimka a z rodzajnikiem el (a + el = al); takie połączenie występuje jedynie z rodzajnikiem el; mając do czynienia z wszystkimi pozostałymi rodzajnikami mówi się po prostu: a la, a los, a las, a un, etc.

el tiempo - czas; pogoda

- Chcesz iść do kina dziś wieczorem (dosł. tego wieczoru)?
- Przepraszam (cię), (ale) nie mam czasu.

- Możesz porozmawiać z Inés, żeby zobaczyć co chce robić dziś popołudniu (dosł. tego popołudnia)?
- Dobrze (dosł. jest dobrze). Już teraz mogę iść do niej do domu (dosł. do jej domu) i porozmawiać z nią.

- ¿Puedes hablar con Inés para ver qué quiere hacer esta tarde?
- Está bien. Ahora mismo₍₁₃₎ puedo ir a su casa y hablar con ella.

mismo występuje tu jedynie jako wzmocnienie słowa, któremu towarzyszy (podobnie jak w poprzedniej lekcji)

- Álvaro, ¿quieres un helado?
- ¡Sí! Quiero un helado grande de vainilla.

- Álvaro, chcesz loda?
- Tak! Chcę dużego loda waniliowego.

Observaciones Obserwacje

W Hiszpanii panują stosunki bardzo bezpośrednie i formy usted/ustedes używa się generalnie dosyć rzadko. Per Pan/Pani zwraca się do osób w podeszłym wieku lub też gdy chce się wyrazić szczególny szacunek (np. rozmawiając z rodzicami swojego kolegi). Jak łatwo zauważyć, Pan/Pani oraz Państwo to tak jak w języku polskim trzecia osoba (odpowiednio liczby pojedynczej oraz mnogiej), a więc czasownik odmienia się tak jak przy osobach on/ona oraz oni/one. Odnośnie bezpośrednich stosunków panujących w Hiszpanii warto też skomentować, iż hiszpańskie hola (cześć) można powiedzieć praktycznie do każdego (czasami łącząc je z innym powitaniem, np. z buenos días jak w pierwszym dialogu tej lekcji). Bardzo często trzeba wobec tego przetłumaczyć hola na polskie dzień dobry, bo przecież nie jest w Polsce do pomyślenia powiedzenie cześć wchodząc np. do sklepu.

Warto pamiętać, że w Ameryce Łacińskiej nie istnieje w ogóle forma vosotros. Zamiast tego używa się formy ustedes wraz z odmianą czasownika w trzeciej osobie liczby mnogiej. Ustedes znaczy tam wobec tego zarówno Państwo, jak też po prostu wy. Generalnie używa się tam też częściej formy usted zamiast tú.

W dialogach można również zauważyć, iż inaczej mówi się po hiszpańsku przepraszam, zwracając się do kogoś na ty (wtedy mówi się perdona) a inaczej gdy używa się formy Pan/Pani (perdone). Istnieje też forma neutralna (perdón), którą można użyć niezależnie od wspomnianej kwestii.

Czasowniki zwrotne nawet gdy występują w zdaniu w bezokoliczniku (jak w jednym z dialogów czasownik levantarse - wstawać), muszą mieć odpowiednio odmienioną końcówkę zwrotną. Tzn. mówi się np. vosotros os levantáis (wy wstajecie) - z końcówką zwrotną postawioną przed czasownikiem; ale gdy chcemy użyć czasownika zwrotnego w bezokoliczniku mamy dwie możliwości:
a) vosotros queréis levantaros (wy chcecie wstać) - z odpowiednio odmienioną końcówką, ale przylejoną z tyłu do czasownika; lub też
b) vosotros os queréis levantar (wy chcecie wstać) - również z odmienioną końcówką, ale postawioną przed pierwszym czasownikiem.
Os nie może zostać postawione pomiędzy tymi dwoma czasownikami!
Analogicznie powiemy: yo puedo levantarme lub yo me puedo levantar (ja mogę wstać); tú tienes que levantarte lub tú te tienes que levantar (ty musisz wstać); él quiere llamarse lub él se quiere llamar (on chce się nazywać); nosotros podemos llamarnos lub nosotros nos podemos llamar (my możemy się nazywać); ellos quieren levantarse lub ellos se quieren levantar (oni chcą wstać).

Na koniec należy też wspomnieć o czasownikach nieregularnych, które pojawiły się w tej lekcji: querer (chcieć, kochać), poder (móc) oraz tener (mieć). Nieregularność, która się tu pojawia ma pewien konkretny wzór.
1) Querer - nieregularność polega na wymianie litery e na ie (od teraz będzie to oznaczane w następujący sposób - e:ie). Wymiana ta nie występuje jednak we wszystkich osobach - pierwsza i druga osoba liczby mnogiej odmieniają się zupełnie regularnie. Tak więc mówimy: yo quiero, tú quieres, él quiere, ellos quieren, ale nosotros queremos, vosotros queréis. Należy pamiętać, że ten wzór odmiany pojawia się we wszystkich czasownikach tego typu. Tak więc gdy w kolejnych lekcjach pojawi się nowy czasownik z oznaczeniem (e:ie), wystarczy to do prawidłowej odmiany tego czasownika przez osoby, według tego samego wzoru co czasownik querer.
2) Poder - nieregularność polega na wymianie litery o na oe (o:ue). I znowu nieregularność ta nie dotyczy pierwszej i drugiej osoby liczby mnogiej. Tak więc mówimy: yo puedo, tú puedes, él puede, ellos pueden, ale nosotros podemos, vosotros podéis. I podobnie, nieregularność tego typu również pojawia się w wielu innych czasownikach.
3) Tener - jest to czasownik, w którym dwa typy nieregularności nakładają się na siebie (zdarza się to również w innych czasownikach). Pojawia się tu nieregularność tego samego typu co w czasowniku hacer (yo hago), ale równocześnie też wymiana e:ie. W tej sytuacji odmiana wygląda następująco: yo tengo, ale potem tú tienes, él tiene, ellos tienen, i oczywiście odmiana regularna nosotros tenemos, vosotros tenéis. Tego typu nieregularność będzie w kolejnych lekcjach oznaczana następująco: np. tener (yo tengo, e:ie)

¿Tienes coche? Masz samochód?

- Masz samochód?
- Tak, mam jeden bardzo stary.
- Gdzie jest?
- Jest tutaj zaraz.

- ¿Tienes coche?
- Sí, tengo uno muy viejo.
- ¿Dónde está?
- Está aquí mismo₍₁₎.

analogicznie mismo ma tu tylko funkcję wzmacniającą

- Mamá, ¿podemos ir mañana al zoo?
- No, mañana tenemos que₍₂₎ ir al médico.

tener znaczy mieć, jednak tener que - musieć

- Mamo, możemy iść jutro do zoo?
- Nie, jutro musimy iść do lekarza.

- Chcecie iść się czegoś napić (dosł. wziąć coś) dziś wieczorem (dosł. tego wieczoru)?
- Dobrze, zgoda.

- ¿Queréis ir a tomar₍₃₎ algo₍₄₎ esta noche?
- Vale, de acuerdo.

czasownik regularny I grupy tomar - wziąć, brać; używany też często w sensie jeść lub pić

algo - coś

- Queremos ir a un bar, pero Alicia no puede hoy.
- ¿Y qué tal mañana?
- mañana no pueden Rafa y Merche.

- Chcemy iść do baru, ale Alicja nie może dzisiaj.
- A (jak tam) jutro?
- Jutro nie mogą Rafa i Merche.

Jaime ma tylko (dosł. tylko ma) dwie butelki wina, ale jego goście chcą więcej.

Jaime sólo tiene dos botellas₍₅₎ de vino₍₆₎, pero sus invitados₍₇₎ quieren más.

la botella - butelka

el vino - wino

el invitado/la invitada - gość

- mañana podéis levantaros₍₈₎ tarde porque es sábado y no tenéis que ir al colegio.

jest to czasownik zwrotny levantarse w bezokoliczniku z odpowiednio odmienioną końcówką zwrotną (szczegóły patrz: Obserwacje na dole lekcji)

- Jutro możecie wstać późno, ponieważ jest sobota i nie musicie iść do szkoły.

- Dzień dobry, chcemy cztery bilety na Władcę Pierścieni.
- Przykro mi, (ale) mam tylko (dosł. tylko mam) trzy.

- Hola, queremos cuatro entradas₍₉₎ para El Señor de los Anillos.
- Lo siento, sólo tengo tres.

la entrada - bilet; dotyczy wszelkiego rodzaju spektakli, koncertów, etc., natomiast nie transportu (taki bilet to el billete)

Czasowniki hiszpańskie dzielą się na 3 grupy koniugacyjne. Każdą z grup wyróżnia końcówka bezokolicznika oraz odpowiednie końcówki odmiany. Ponadto występują liczne czasowniki zawierające oboczności.

CZASOWNIKI REGULARNE

Odmieniają się przez odcięcie końcówki bezokolicznika (-ar, -er, -ir) i zastąpienie jej odpowiednimi końcówkami osobowymi (tutaj tłustym drukiem).

I koniugacja:

entrar - wchodzić

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo entro	nosotros entramos
2 osoba	tú entras	vosotros entráis
3 osoba	él, ella, usted entra	ellos, ellas, ustedes entran

II koniugacja:

comer - jeść

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo como	nosotros comemos
2 osoba	tú comes	vosotros coméis
3 osoba	él, ella, usted come	ellos, ellas, ustedes comen

III koniugacja:

vivir - żyć

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo vivo	nosotros vivimos
2 osoba	tú vives	vosotros vivís
3 osoba	él, ella, usted vive	ellos, ellas, ustedes viven

CZASOWNIKI CAŁKOWICIE NIEREGULARNE

ser - być

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo soy	nosotros somos
2 osoba	tú eres	vosotros sois
3 osoba	él, ella, usted es	ellos, ellas, ustedes son

estar - być, znajdować się

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo estoy	nosotros estamos
2 osoba	tú estás	vosotros estáis
3 osoba	él, ella, usted está	ellos, ellas, ustedes están

haber - czasownik posiłkowy

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo he	nosotros hemos
2 osoba	tú has	vosotros habéis
3 osoba	él, ella, usted ha	ellos, ellas, ustedes han

dar - dawać

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo doy	nosotros damos
2 osoba	tú das	vosotros dais
3 osoba	él, ella, usted da	ellos, ellas, ustedes dan

ir - iść

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo voy	nosotros vamos
2 osoba	tú vas	vosotros vais
3 osoba	él, ella, usted va	ellos, ellas, ustedes van

CZASOWNIKI CZĘŚCIOWO NIEREGULARNE

Oboczności samogłoskowe w czasie presente de indicativo dotyczą wszystkich form liczby pojedyńczej oraz 3 os. liczby mnogiej czasownika. 1 i 2 os. liczby mnogiej są zawsze regularne. Oboczności spółgłoskowe dotyczą natomiast tylko 1 os. l. poj.

1. CZASOWNIKI Z DYFTONGIEM 'UE'

Istnieje spora grupa czasowników z tą obocznością. Polega ona na zamianie tematowego -o- na -ue-.

poder - móc

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo puedo	nosotros podemos
2 osoba	tú puedes	vosotros podéis
3 osoba	él, ella, usted puede	ellos, ellas, ustedes pueden

Podobnie odmienia się mnóstwo czasowników: acordar, acostar, aprobar, colgar, comprobar, contar, costar, volver. Wymienienie wszystkich jest niemożliwe, tak więc należy zapamiętywać oboczności poznając nowe czasowniki.

Czasownik jugar (grać) jako jedyny wykazuje wymianę u » ue (juego, juegas etc.)

2. CZASOWNIKI Z DYFTONGIEM 'IE'

Następuje tu wymiana tematowego -e- na -ie-.

pensar - myśleć

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo pienso	nosotros pensamos
2 osoba	tú piensas	vosotros pensáis
3 osoba	él, ella, usted piensa	ellos, ellas, ustedes piensan

Podobnie odmienia się także czasownik adquirir /i:ie/ (adquiero, adquieres etc.) oraz cała masa innych: perder, defender etc.

3. CZASOWNIKI Z PRZEGŁOSEM E:I

Polega na zmianie -e- w temacie na -i-.

pedir - prosić

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo pido	nosotros pedimos
2 osoba	tú pides	vosotros pedís
3 osoba	él, ella, usted pide	ellos, ellas, ustedes piden

Do tej grupy należy także czasownik reírse (śmiać się), ale jego odmiana wygląda bardziej skomplikowanie. Patrz: zasady akcentowania graficznego.

reírse - śmiać się

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo me río	nosotros nos reímos
2 osoba	tú te ríes	vosotros os reís
3 osoba	él, ella, usted se ríe	ellos, ellas, ustedes se ríen

4. CZASOWNIKI NA -UIR

Pojawia się w ich odmianie dodatkowe -y-.

influir - wpływać, oddziaływać

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo influyo	nosotros influimos
2 osoba	tú influyes	vosotros influís
3 osoba	él, ella, usted influye	ellos, ellas, ustedes influyen

5. CZASOWNIKI NA -CER, CIR

Pierwsza osoba liczby pojedyńczej tych czasowników kończy się na -zco.

conocer - znać

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo conozco	nosotros conocemos
2 osoba	tú conoces	vosotros conocéis
3 osoba	él, ella, usted conoce	ellos, ellas, ustedes conocen

6. CZASOWNIKI NA -GO

Spora liczba czasowników kończy się w 1 osobie l. poj. na -go. W pozostałych osobach czasowniki te są regularne bądź też wykazują inne oboczności.

poner - kłaść

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo pongo	nosotros ponemos
2 osoba	tú pones	vosotros ponéis
3 osoba	él, ella, usted pone	ellos, ellas, ustedes ponen

tener - mieć

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo tengo	nosotros tenemos
2 osoba	tú tienes	vosotros tenéis
3 osoba	él, ella, usted tiene	ellos, ellas, ustedes tienen

venir (przychodzić) » vengo
decir (powiedzieć) » digo /e:i/
salir (wychodzić) » salgo
hacer (robić) » hago
valer (być wartym) » valgo

7. CZASOWNIKI NA -UAR

Pojawia się tu akcent nad u.

actuar - działać

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo actúo	nosotros actuamos
2 osoba	tú actúas	vosotros actuáis
3 osoba	él, ella, usted actúa	ellos, ellas, ustedes actúan

Wyjątkiem są tu czasowniki na -cuar, -guar które odmieniają się bez akcentowanego u: averiguar (sprawdzać) - averiguo, averiguas etc.

8. CZASOWNIKI NA -IAR
Czasami przy czasownikach zakończonych na -iar pojawia się akcentowane í w odmianie:

enviar - wysyłać

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo envío	nosotros enviamos
2 osoba	tú envías	vosotros enviáis
3 osoba	él, ella, usted envía	ellos, ellas, ustedes envían

ale:

odiar - nienawidzić

	Singular (liczba pojedyncza)	Plural (liczba mnoga)
1.osoba	yo odio	nosotros odiamos
2 osoba	tú odias	vosotros odiáis
3 osoba	él, ella, usted odia	ellos, ellas, ustedes odian

¿Ves a aquella chica? Widzisz tamtą dziewczynę?

- mañana voy a Salamanca. ¿Quieres venir conmigo?
- No sé... ¿Vas en coche?
- Sí, claro.
- Entonces creo que puedo ir contigo.
- ¡Estupendo!
- ¿Para qué vas?
- Para ver₍₆₎ la famosa Universidad de Salamanca.

czasownik nieregularny III grupy ir - iść, jechać

czasownik nieregularny III grupy venir (yo vengo, e:ie)- przychodzić, przyjeżdżać

conmigo - ze mną, contigo - z tobą; pozostałe osoby tworzy się zupełnie regularnie: con él, con ella, con nosotros, con vosotros, con ellos

czasownik nieregularny II grupy saber (yo sé, reszta regularnie)- wiedzieć, umieć

czasownik regularny II grupy creer - uważać, myśleć, sądzić, wierzyć

czasownik nieregularny II grupy ver (yo veo, reszta regularnie)- widzieć, zobaczyć;

- Jutro jadę do Salamanki. Chcesz jechać (dosł. przyjechać) ze mną?
- Nie wiem... Jedziesz samochodem?
- Tak, oczywiście.
- W takim razie myślę, że mogę jechać z tobą.
- Świetnie!
- Po co jedziesz?
- Żeby zobaczyć słynny Uniwersytet z Salamanki.

- Widzę, że dużo pracujecie.
- Tak, to (dosł. jest) prawda.
- Uważam, że musicie trochę odpocząć. Dlaczego nie pojedziecie na tydzień na plażę?
- Dobrze, to (dosł. jest) dobry pomysł.

- Veo que trabajáis mucho.
- Sí, es verdad.
- Creo que tenéis que descansar un poco. ¿Por qué no vais una semana a la playa?
- Vale, es una buena idea.

- ¿Ves a aquella chica?
- ¿La rubia?
- Sí. Es mi novia Lucía.
- ¿Ah sí? Pues es muy guapa.

mówi się ver algo (widzieć coś), np, veo la universidad (widzę uniwersytet); ale ver a alguien (widzieć kogoś), np. veo a María (widzę Marię)

rubio/-a to przymiotnik oznaczający blondyna/-kę; używa się rodzajnika określonego z przymiotnikiem, żeby powiedzieć np. el grande (ten duży), la pequeña (ta mała), los nuevos (ci nowi), las viejas (te stare), etc.

- Widzisz tamtą dziewczynę?
- Tą blondynkę?
- Tak. To (dosł. jest) moja dziewczyna Lucía.
- Ach tak? (Więc) jest bardzo ładna.

- Widzicie tamtego chłopaka?
- Którego? Tego bruneta?
- Tak, tego szczupłego bruneta (dosł. tego ciemnego i szczupłego).
- Ale przystojny! Kto (to) jest?
- (To) jest mój nowy nauczyciel angielskiego.

- ¿Veis a aquel chico?
- ¿Cuál? ¿El moreno?
- Sí, el moreno y delgado.
- ¡Qué guapo! ¿Quién es?
- Es mi nuevo profesor de inglés.

- En otoño vamos a las montañas. ¿Venís con nosotros?
- ¡Sí! Es una idea estupenda.

- W jesieni jedziemy w góry. Jedziecie (dosł. przyjeżdżacie) z nami?
- Tak! To świetny pomysł.

- Wiesz, że już mogę mówić dosyć dobrze (po) francusku?
- Jak dobrze! W takim razie już możesz jechać zamieszkać we Francji.

- ¿Sabes que ya puedo hablar bastante bien francés?
- ¡Qué bien! Entonces ya puedes ir a₍₉₎ vivir a Francia.

niektóre czasowniki nie mogą stać bezpośrednio obok siebie, oddziela się je wtedy odpowiednim przyimkiem; czasownik ir zawsze oddziela się od innych czasowników przyimkiem a

Marta cree en Dios y cada domingo va a la iglesia. Allí ve a muchas personas que también creen en Él y vienen a rezar₍₁₀₎.

czasownik regularny I grupy rezar - modlić się

Marta wierzy w Boga i w każdą niedzielę chodzi do kościoła. Tam widzi dużo osób, które również wierzą w Niego i przychodzą się modlić.

Hay que hacer la compra. Trzeba zrobić zakupy.

- Jadą Państwo do domu pana Domínguez?
- Tak, zgadza się (dosł. tak jest).
- W takim razie mogą (Państwo) zaparkować tutaj zaraz.
- Dziękujemy.
- Nie ma za co.

- ¿Van Uds.₍₁₁₎ a casa del₍₁₂₎ señor₍₁₃₎ Domínguez?
- Sí, así es.
- Entonces pueden aparcar₍₁₄₎ aquí mismo.
- Gracias.
- De nada.

Uds. (lub Vds.) to używany w pisowni skrót od ustedes; Ud. (lub Vd.) to skrót od usted (przeczytać należy pełną formę)

del to połączenie de+el

señor/señora to Pan/Pani; nie należy jednak mylić tego słowa z formą usted, która jest używana jedynie gdy bezpośrednio zwracamy się do danej osoby

czasownik regularny I grupy aparcar - parkować

- ¿Hay alguien en tu casa?
- No, no hay nadie. Podemos ir a estudiar allí.
- Vale, perfecto.
- Pues, ¿cuándo quieres venir?
- No sé, a lo mejor a las seis de la tarde.
- Está bien. Entonces nos vemos luego.
- Sí, hasta ahora.
- Adiós.

całe wyrażenie a lo mejor znaczy może, być może

czasownik ver może występować jako zwrotny verse - widzieć się

- Jest ktoś w twoim domu?
- Nie, nie ma nikogo. Możemy iść się tam uczyć.
- Dobrze, doskonale.
- Więc kiedy chcesz przyjść?
- Nie wiem, może o szóstej po południu.
- Dobrze. W takim razie widzimy się później.
- Tak, na razie.
- Cześć.

- Skąd wracasz (dosł. przychodzisz) z tymi torbami?
- Wracam (dosł. przychodzę) z supermarketu.
- I dokąd idziesz?
- Idę do mojego domu.

- ¿De dónde vienes con esas₍₁₇₎ bolsas?
- Vengo del supermercado.
- ¿Y adónde vas?
- Voy a mi casa.

ese/esa/esos/esas to coś pośredniego między este i aquel; gdy mówimy esta casa - mamy na myśli ten dom tutaj (np. pokazując dom na zdjęciu); esa casa - ten dom trochę dalej (np. wskazując palcem dom stojący obok); aquella casa - tamten dom (np. dom poza zasięgiem wzroku)

- ¿Sabéis que mi amigo Jorge viene a cenar esta noche?
- Bueno, la verdad es que no tenemos mucha comida en casa.
- ¿Crees que hay que hacer la compra?
- Creo que sí.
- Entonces puedo ir al supermercado antes de la cena.

czasownik regularny I grupy cenar - jeść kolację

hay que - trzeba

- Wiecie, że mój przyjaciel Jorge przychodzi (do nas) zjeść kolację dzisiaj wieczorem?
- No cóż (dosł. dobrze), prawda jest (taka), że nie mamy dużo jedzenia w domu.
- Uważasz, że trzeba zrobić zakupy?
- Myślę, że tak.
- W takim razie mogę iść do supermarketu przed kolacją.

- Nie wiemy co zjeść dzisiaj na obiad.
- A (dosł. jak tam) jeśli pójdziecie do chińskiej restauracji? Jedzenie tam zawsze jest dobre.

- No sabemos qué comer₍₂₀₎ hoy...
- ¿Qué tal si vais a un restaurante chino? La comida allí siempre está muy buena.

czasownik regularny II grupy comer - jeść (ogólnie), ale też jeść obiad

- ¿De dónde venís tan morenos?
- Venimos de Marruecos.
- ¿Y qué tal?
- Pues muy bien.

moreno - to zarówno opalony, jak też brunet

- Skąd wracacie (dosł. przyjeżdżacie) tak opaleni?
- Wracamy (dosł. przyjeżdżamy) z Maroka.
- I jak tam?
- (Więc) bardzo dobrze.

¿Ésa es tu hermana? To jest twoja siostra?

- ¿Quién es ese chico?
- ¿Cuál?
- Ése₍₁₎ en la foto grande que tienes en la mesa.
- Ah, ¿no conocesa mi hijo Juan?
- No, sólo conozco a tu hija Beatriz.
- Es que Juan vive muy lejos de aquí, pero a veces viene con su mujer y sus niños.
- ¿Cuántos niños tiene?
- Tiene dos niñas y un niño. A ver si tengo algunas fotos... ¡Aquí están!
- ¡Qué monos son!
- Y ésta es su mujer Ana.
- No parece española...
- Es que sus padres son checos, pero ella vive en España desde pequenita.

nad éste/ése/aquél (oraz nad ich odpowiednikami w rodzaju żeńskim oraz w liczbie mnogiej) zawsze pojawia się akcent, gdy nie występuje bezpośrednio po nich rzeczownik; np. mówimy ese chico, ale ése que vive en Barcelona (ten, który mieszka w Barcelonie)

czasownik nieregularny II grupy conocer (yo conozco, reszta regularnie) - znać

a veces - czasem

niños - dzieci (ogólnie); należy odróżnić od hijos - dzieci (w sensie własne dzieci)

algún/alguna/algunos/algunas - jakiś/jakaś/jacyś/jakieś

la foto - zdjęcie

mono/mona - najlepiej tłumaczy się na angielskie cute

czasownik nieregularny II grupy parecer (yo parezco, reszta regularnie) - wydawać się, przypominać

w hiszpańskim zdrobnienia tworzy się zwykle przez dodanie końcówki -ito/-ita; np. mesa - mesita (stół - stolik), delgado - delgadito (szczupły - szuplutki)

- Kim jest ten chłopak?
- Który?
- Ten na dużej fotografii, którą masz na stole.
- Ach, nie znasz mojego syna Juana?
- Nie, znam tylko twoją córkę Beatriz.
- Chodzi o to, że (dosł. jest, że) Juan mieszka bardzo daleko stąd, ale czasami przyjeżdża ze swoją żoną (dosł. kobietą) i swoimi dziećmi.
- Ile ma dzieci?
- Ma dwie dziewczynki i jednego chłopca. Zobaczę (dosł. do zobaczenia) czy mam jakieś zdjęcia... Tutaj są!
- Jakie są słodkie (ładne)!
- A to (dosł. ta) jest jego żona Ana.
- Nie wygląda na Hiszpankę...
- Chodzi o to, że jej rodzice są Czechami, ale ona mieszka w Hiszpanii od dzieciństwa (dosł. od maleńkiej).

- Patrz, to (dosł. ta) jest zdjęcie mojej rodziny. Rozpoznajesz kogoś?
- Zobaczmy (dosł. do zobaczenia)... Sądzę, że (to) grubiutkie dziecko w okularach i czerwonym podkoszulku (to) jesteś ty.
- Ależ nie (dosł. Nie, człowkieku)! To (dosł. ten) jest mój młodszy brat (dosł. brat młodszy) David. Ja jestem tym w (dosł. tym od) czarnych spodniach i niebieskiej koszuli.
- To prawda. Ale na zdjęciu wydajesz się dużo bardziej blond.
- Tam mam tylko dziewięć lat. Teraz moje włosy są dużo ciemniejsze (dosł. badziej ciemne).
- A kim jest ta dziewczyna tak ładna w (dosł. od) zielonej sukience?
- Nie poznajesz Marii Luisy?
- Nie może być! To (dosł. ta) jest twoja siostra? Wydaje się bardzo młoda...
- No cóż (dosł. dobrze), jest dziesięć lat starsze ode mnie, więc na zdjęciu jest (dosł. pojawia się) dosyć młoda.
- A ten mężczyzna w (dosł. od) żółtym podkoszulku (to) jest twój ojciec?
- Tak, dokładnie. A kobieta w białym kapeluszu (to) jest moja matka.
- Twoi rodzice wydają się tworzyć (dosł. robić) bardzo dobrą parę.
- Tak, wszyscy mówią to samo. I (to) jest prawda. Moi rodzice są doskonałą parą.

- Mira₍₁₀₎, ésta es la foto de mi familia. ¿Reconocesa alguien?
- A ver... Creo que el niño gordito con gafas y camiseta roja eres tú.
- ¡No, hombre! Ése es mi hermano menor David. Yo soy el de pantalones negros y camisa azul.
- Es verdad. Pero en la foto pareces mucho más rubio.
- Ahí sólo tengo nueve años. Ahora mi pelo es mucho más moreno.
- ¿Y quién es esa chica tan guapa del vestido verde?
- ¿No reconoces a María Luisa?
- ¡No puede ser! ¿Ésa es tu hermana? Parece muy joven...
- Bueno, es diez años mayor que yo, pues en la foto aparece bastante joven.
- ¿Y ese hombre de camiseta amarilla es tu padre?
- Sí, exactamente. Y la mujer con sombrero blanco es mi madre.
- Tus padres parecen hacer muy buena pareja.
- Sí, todo el mundo dice lo mismo. Y es verdad. Mis padres son una pareja perfecta.

czasownik regularny I grupy mirar - patrzeć

czasownik nieregularny II grupy reconocer (odmiana jak conocer) - rozpoznawać

las gafas - okulary

słowo hombre jest bardzo często używane jako wykrzyknik i wtedy trudno jest o jakiekolwiek tłumaczenie

ponownie rodzajnik jest używany bez rzeczownika i tłumaczy się jako ten

los pantalones - spodnie

aquí (tutaj) - ahí (tam trochę dalej) - allí (tam daleko)

el año - rok

el pelo - włosy (w hiszpańskim jest to liczba pojedyncza)

czasownik nieregularny II grupy aparecer (odmiana jak parecer) - pojawiać się

todo el mundo - wszyscy (dosł. cały świat); polskie wyrażenie cały świat tłumaczy się na el mundo entero

czasownik nieregularny III grupy decir (yo digo, e: i) - mówić, powiedzieć

Observaciones Obserwacje

W tej lekcji pojawił się kolejny typ czasowników nieregularnych: conocer, parecer. Nieregularność dotyczy jedynie pierwszej osoby liczby pojedynczej i polega na wprowadzeniu końcówki -zco. Widać też, że czasowniki, które zawierają w sobie inny czasownik nieregularny (jak np. reconocer, aparecer) odmieniają się dokładnie tak samo jak ten czasownik nieregularny.

Komentarz odnośnie tworzenia zaimków dzierżawczych znajduje się w kolejnej lekcji.

Nuestro piso es pequeño. Nasze mieszkanie jest małe.

- Ésta es nuestra casa.
- ¡Qué bonita! Nuestro piso es mucho más pequeño y oscuro. Aquí hay muchísima₍₁₎ luz.
- Sí, por esas ventanas entra₍₂₎ mucha luz.
- ¿Y qué tal vuestros vecinos? Porque los nuestros son horribles. Hacen mucho ruido por las noches y no podemos dormir₍₃₎.
- Nosotros dormimos bien, pero nuestros vecinos tampoco₍₄₎ son muy simpáticos. Sus hijos son muy mal educados. Se comportan₍₅₎ mal incluso con su perro.
- ¡Qué horror!

istnieje w hiszpańskim tzw. superlativo absoluto (superlatyw absolutny), który wzmacnia znaczenie danego słowa; np. mucho (dużo) - muchísimo (bardzo, niezwykle dużo), interesante (interesujący) - interesantísimo (bardzo, niesamowicie interesujący/-a), guapa (ładna) - guapísima (bardzo, niezwykle ładna); tworzy się po prostu przez dodanie końcówki -ísimo/-ísima (w liczbie mnogiej dodaje się -s)

czasownik regularny I grupy entrar - wchodzić

czasownik nieregularny III grupy dormir (o:ue) - spać

tampoco - też nie

czasownik regularny zwrotny I grupy comportarse - zachowywać się

- To jest nasz dom.
- Ale ładny! Nasze mieszkanie jest dużo mniejsze (dosł. bardziej małe) i ciemne. Tutaj jest dużo światła.
- Tak, przez te okna wchodzi dużo światła.
- A jak tam wasi sąsiedzi? Bo (ci) nasi są straszni. Robią dużo hałasu w nocy i nie możemy spać.
- My śpimy dobrze, ale nasi sąsiedzi też nie są bardzo sympatyczni. Ich dzieci są bardzo źle wychowane. Zachowują się źle nawet wobec swojego psa (dosł. z ich psem).
- Jakie (to) straszne!

- Nasza nauczycielka niemieckiego jest bardzo miła i uczymy się (w sensie: przyswajamy) z nią bardzo dużo.
- Musicie się dużo uczyć?
- Tak, oczywiście. Ale myślę, że jej metoda jest bardzo dobra i przyswajamy dużo na samej lekcji.
- Jaka jest jej metoda?
- Mówimy (rozmawiamy) dużo na lekcji i nie koncentrujemy się na gramatyce.
- Wydaje się interesujące. Zwykle zamiast mówić trzeba uczyć się dużo gramatyki.
- Nasza nauczycielka zawsze mówi, że gramatyka nie jest tak ważna, bo nie pomaga dużo jeśli boimy się mówić.
- (Więc) (to) jest prawda (dosł. pewne).

- Nuestra profesora de alemán es muy maja₍₆₎ y aprendemos muchísimo con ella.
- ¿Tenéis que estudiar mucho?
- Sí, por supuesto. Pero creo que su método₍₇₎ es muy bueno y aprendemos mucho en la propia clase.
- ¿Cómo es su método?
- Hablamos mucho en clase y no nos concentramos₍₈₎ en la gramática.
- Parece interesante. Normalmente en vez de₍₉₎ hablar hay que estudiar mucha gramática.
- Nuestra profesora siempre dice que la gramática no es tan importante porque no ayuda mucho si tenemos miedo de₍₁₀₎ hablar.
- Pues es cierto.

majo - przyjemny, miły, ładny, piękny, etc.

el método - metoda

czasownik regularny zwrotny I grupy concentrarse - koncentrować się

en vez de - zamiast

tener miedo de algo/alguien - bać się czegoś/kogoś

- ¿Duermes bien en tu habitación?
- ¡Que va! Duermo fatal. Hay muchísimo ruido en la calle. Nunca₍₁₁₎ puedo descansar.
- ¿Y trabajar?
- Tampoco. En mi casa no me puedo concentrar.
- Sí, vivir en el centro de la ciudad puede ser horroroso.

w hiszpańskim w pewnych sytuacjach do negacji wystarcza jedno przeczenie, w innych konieczne są dwa; gdy słowa typu nigdy (nunca), nikt (nadie), nic (nada) stawiamy na początku zdania, nie potrzeba już dodatkowego słowa przeczącego; gdy natomiast chcemy je postawić dalej w zdaniu, na początku musimy dodatkowo postawić słowo nie (no), np. nunca duermo bien, ale no duermo bien nunca (nigdy nie śpię dobrze)

- Śpisz dobrze w twoim pokoju?
- Ależ skąd! Śpię fatalnie. Jest bardzo dużo hałasu na ulicy. Nigdy nie mogę odpocząć.
- A pracować?
- Też nie. W moim domu nie mogę się skoncentrować.
- Tak, mieszkanie w centrum miasta może być straszne.

- Zawsze zostawiam mój samochód na ulicy.
- Dlaczego nie parkujesz w garażu?
- No bo zawsze się śpieszę i tak (w ten sposób) jest wygodniej (dosł. bardziej wygodnie).

- Siempre dejo₍₁₂₎ mi coche en la calle.
- ¿Por qué no aparcas en el garaje?
- Es que siempre tengo prisa₍₁₃₎ y así es más cómodo.

czasownik regularny I grupy dejar - zostawiać

tener prisa - śpieszyć się

Observaciones Obserwacje

Chyba jest już zupełnie jasne jak tworzy się zaimki dzierżawcze (mój, moja, moje, itd.). W języku hiszpańskim uzgadnia się te zaimki z rzeczownikiem po nich następującym (czyli dokładnie tak jak w języku polskim). Większość z nich odmienia się jedynie przez liczbę. Tylko pierwsza i druga osoba liczby mnogiej odmieniają się zarówno przez liczbę jak i rodzaj. Trzecia osoba liczby pojedynczej oraz mnogiej są identyczne Tak więc mówimy np.:

mi coche mój samochód - mis coches moje samochody

tu hija twoja córka - tus hijas twoje córki

su coche jego/jej/ich samochód - sus coches jego/jej/ich samochody

nuestro coche nasz samochód - nuestros coches nasze samochody

nuestra hija nasza córka - nuestras hijas nasze córki

vuestro coche wasz samochód - vuestros coches wasze samochody

vuestra hija wasza córka - vuestras hijas wasze córki

Szczegóły można oczywiście znaleźć na stronie z gramatyką (zaimki).

¿Cuánto cuesta esta falda? Ile kosztuje ta spódnica?

- Merche, ¿las llaves que están en la mesa son las₍₁₎ tuyas₍₂₎?
- No, las mías están en mi bolso₍₃₎.
- ¿Estás segura?
- ¡Sí, hombre! Las que están en la mesa tienen que ser las de Felipe.
- No, las suyas están en su habitación.
- Pues no sé... A lo mejor son las de Laura. Ella siempre deja sus cosas por toda la casa.
- Puede ser.

po raz kolejny rodzajnik określony jest używany samodzielnie, tutaj w znaczeniu "te"

jest to długa forma zaimka dzierżawczego, używana gdy występuje on samodzielnie (patrz: Obserwacje na dole lekcji)

el bolso - torebka (damska); należy odróżnić od la bolsa - torba (wszystkie inne znaczenia)

- Merche, klucze które są na stole (to) są te twoje?
- Nie, (te) moje są w mojej torebce.
- Jesteś pewna?
- Ależ tak! Te, które są na stole muszą być (tymi) Felipe.
- Nie, (te) jego są w jego pokoju.
- No to nie wiem... Może (to) są (te) Laury. Ona zawsze zostawia swoje rzeczy po całym domu.
- Możliwe.

- Nasze dzieci uczą się w szkole brytyjskiej. A (te) wasze gdzie się uczą?
- (Te) nasze jeszcze są zbyt małe, żeby iść do szkoły...

- Nuestros hijos estudian en un colegio británico. Y los vuestros, ¿dónde estudian?
- Los nuestros todavía son demasiado pequeños para ir al colegio...

- ¿Cuánto₍₄₎ cuesta₍₅₎ aquella falda?
- ¿Cuál? ¿La roja?
- No, la azul a cuadros.
- Ah, no es muy cara. Sólo cuesta quince euros.

cuánto (ile) odmienia się przez liczbę i rodzaj, może więc mieć następujące formy: cuánto/-a/-os/-as

czasownik nieregularny I grupy costar (o:ue) - kosztować

- Ile kosztuje tamta spódnica?
- Która? Ta czerwona?
- Nie, ta niebieska w kratę.
- Ach, nie jest bardzo droga. Kosztuje tylko 15 euro.

- O której godzinie puszczają (dosł. kładą) wiadomości?
- Sądzę, że o dziewiątej.
- Ile czasu trwają?
- Jedną godzinę.

- ¿A qué hora ponen₍₆₎ las noticias?
- Creo que a las nueve.
- ¿Cuánto tiempo duran₍₇₎?
- Una hora.

czasownik nieregularny II grupy poner (yo pongo) - kłaść, położyć; używany również w wielu innych znaczeniach, np. poner la tele (włączyć telewizor)

czasownik regularny I grupy durar - trwać

Por teléfono:
- Restaurante Casa Valenciana, buenas tardes.
- Buenas tardes. Quiero reservar₍₈₎ una mesa para esta noche.
- ¿A qué hora quiere venir?
- A las diez.
- ¿Para cuántas personas quiere la mesa?
- Para cinco.
- ¿Me₍₉₎ puede decir su nombre y apellido, por favor?
- Me llamo John Smith.
- ¿Puede repetir₍₁₀₎ su apellido, por favor?
- Smith. Ese-eme-i-te-hache.
- Ya está, gracias. Entonces tiene una mesa reservada para esta noche a las diez.
- Muchas gracias.
- De nada.
- Hasta luego.
- Adiós.

czasownik regularny I grupy reservar - rezerwować

tego rodzaju zaimki będą skomentowane w kolejnych lekcjach

czasownik nieregularny III grupy repetir (e:i; np. él repite) - powtarzać

Przez telefon:
- Restauracja Casa Valenciana, dzień dobry.
- Dzień dobry. Chcę zarezerwować stolik na dzisiejszy wieczór (dosł. ten wieczór).
- O której godzinie chce Pan przyjść?
- O dziesiątej.
- Dla ilu osób chce Pan stolik?
- Dla pięciu.
- Może mi Pan podać (dosł. powiedzieć) swoje imię i nazwisko, proszę?
- Nazywam się John Smith.
- Może Pan powtórzyć swoje nazwisko, proszę?
- Smith. Es-em-i-te-ha.
- Już mam (dosł. jest), dziękuję. Tak więc ma Pan stolik zarezerwowany na ten wieczór o dziesiątej.
- Bardzo dziękuję.
- Nie ma za co.
- Do zobaczenia.
- Do widzenia.

- O której godzinie zwykle wracasz do domu na obiad (dosł. żeby zjeść obiad)?
- Zwykle jem obiad o pierwszej, a później wracam do mojej pracy.

- ¿A qué hora vuelves₍₁₁₎ normalmente a casa a comer?
- Normalmente como a la una y luego vuelvo a mi trabajo.

czasownik nieregularny II grupy volver (o:ue) - wracać

Observaciones Obserwacje

Kiedy zaimek dzierżawczy występuje samodzielnie, bez towarzyszącego mu rzeczownika, należy w hiszpańskim (podobnie jak chociażby w angielskim) użyć dłuższej formy tego zaimka. Te formy to:

liczba pojedyncza	liczba mnoga
mío/-a/os/-as	nuestro/-a/os/-as
tuyo/-a/os/-as	vuestro/-a/os/-as
suyo/-a/os/-as	suyo/-a/os/-as

Jak łatwo zauważyć, zaimki nuestro oraz vuestro wyglądają tak samo zarówno w długiej jak i krótkiej formie.

¿Cuándo vas a volver? Kiedy wrócisz?

- Mañana no voy a₍₁₎ estar en casa.
- ¿Por qué no?
- Es que tengo que ir al médico.
- ¿A qué hora vas a volver?
- No sé... Creo que a eso de₍₂₎ las cuatro de la tarde.

ir a + infinitivo (bezokolicznik) - jest to struktura używana dla wyrażenia czasu przyszłego (analogiczna do angielskiego going to), np. vamos a trabajar (będziemy pracować)

a eso de - około

- Jutro nie będzie mnie (dosł. nie będę) w domu.
- Dlaczego nie?
- Chodzi o to, że muszę iść do lekarza.
- O której godzinie wrócisz?
- Nie wiem... Sądzę, że około czwartej popołudniu.

- Przepraszam (cię), masz godzinę?
- Tak, jest (dosł. są) dokładnie dwunasta.
- Dziękuję.

- Perdona, ¿tienes hora?
- Sí, son las doce en punto.
- Gracias.

- ¿Qué vas a hacer esta noche?
- No estoy seguro. A lo mejor voy a ir a tomar algo con mis amigos. ¿Y tú?
- Creo que me voy a quedar₍₃₎ en casa.
- ¿Y qué vas a hacer?
- Voy a ver la tele. Hoy ponen La Guerra de las Galaxias. Es una película genial.

czasownik regularny zwrotny I grupy quedarse - zostawać; równie dobrze można powiedzieć: creo que voy a quedarme en casa

- Co będziesz robić tego wieczoru?
- Nie jestem pewien. Może pójdę się czegoś napić z moimi przyjaciółmi. A ty?
- Myślę, że zostanę w domu.
- I co będziesz robił?
- Pooglądam telewizję. Dzisiaj puszczają Gwiezdne wojny. (To) jest genialny film.

- Wychodzisz z nami?
- Nie wiem... Która jest godzina?
- Jest pierwsza nad ranem.
- Dobrze, myślę, że jeszcze mam czas, żeby wypić jeden kieliszek.
- O której godzinie musisz wstać?
- O dziewiątej rano.

- ¿Sales₍₄₎ con nosotros?
- No sé... ¿Qué hora es?
- Es la una de la madrugada.
- Bueno, creo que todavía tengo tiempo para tomar una copa.
- ¿A qué hora tienes que levantarte?
- A las nueve de la mañana.

czasownik nieregularny III grupy salir (yo salgo) - wychodzić

- Mamá, ¿puedo ir a la playa con mis amigos?
- Sí, pero a las nueve de la noche tienes que estar en casa.
- Vale. Voy a volver a las nueve en punto.

- Mamo, mogę jechać na plażę z moimi przyjaciółmi?
- Tak, ale o dziewiątej wieczorem musisz być w domu.
- Dobrze. Wrócę dokładnie o dziewiątej.

- Wyjdziecie dzisiaj wieczorem?
- Nie, chcemy troszeczkę odpocząć. W przyszłym tygodniu (dosł. w tygodniu, który przychodzi) będziemy mieć dużo imprez i musimy być w formie.

- ¿Vais a salir esta noche?
- No, queremos descansar un poquito₍₅₎. La semana que viene vamos a tener muchas fiestas y tenemos que estar en forma.

un poco (trochę) - un poquito (troszeczkę); warto zwrócić uwagę na konieczną zmianę w pisowni; pocito musiałoby być przeczytane jak pothito (gdzie th to dźwięk jak w angielskim think)

- Mira papá, en ese reloj son las once. Creo que va un poco mal...
- ¿Qué hora tienes tú?
- Yo tengo las seis.

- Patrz tato, na tym zegarku jest jedenasta. Myślę, że idzie trochę źle...
- Którą ty masz godzinę?
- Ja mam szóstą.

¿Qué quiere decir eso? Co to znaczy?

- ¿Qué idioma se habla₍₁₎ en Barcelona?
- Allí se habla catalán, pero todo el mundo sabe también castellano₍₂₎.

se habla to forma bezosobowa tworzona przez odmianę czasownika w trzeciej osobie oraz dodanie cząstki se

castellano - kastylijski, to inna nazwa, oznaczająca po prostu język hiszpański

- Jakim językiem się mówi w Barcelonie?
- Tam się mówi po katalońsku, ale wszyscy umieją też kastylijski.

- Jak masz na imię?
- Mam na imię Piotrek.
- Słucham (dosł. jak mówisz)?
- Piotrek.
- Jak się (to) pisze?
- Pe-i-o-te-er-e-ka.
- Ach, dobrze. Ale ciekawe imię (dosł. ale imię tak ciekawe)!

- ¿Cómo te llamas?
- Me llamo Piotrek.
- ¿Cómo dices?
- Piotrek.
- ¿Cómo se escribe₍₃₎?
- Pe-i-o-te-erre-e-ka.
- Ah, vale. ¡Que nombre tan interesante!

czasownik regularny III grupy escribir - pisać; tutaj użyty w formie bezosobowej

- ¿Cómo se dice₍₄₎ jeans en español?
- Bueno, normalmente se dice vaqueros.

ponowne użycie formy bezosobowej

- Jak się mówi jeans po hiszpańsku?
- No więc zwykle się mówi dżinsy.

- Słuchaj, co znaczy (dosł. co chce powiedzieć) euskera?
- Euskera znaczy (dosł. chce powiedzieć) baskijski.
- W jakim języku?
- W baskijskim.

- Oye₍₅₎, ¿qué quiere decir euskera?
- Euskera quiere decir vasco.
- ¿En qué idioma?
- En vasco.

czasownik nieregularny III grupy oír (yo oigo, tú oyes, él oye, nosotros oímos, vosotros oís, ellos oyen) - słyszeć; tutaj użyty w trybie rozkazującym (omawiany w kolejnych lekcjach)

- Oiga, por favor, ¿sabe dónde está la Puerta del Sol₍₆₎?
- Sí, tiene que seguir₍₇₎ todo recto por esta calle.

zabytkowy budynek w Madrycie

czasownik nieregularny III grupy seguir (e:i) - kontynuować, robić coś dalej (uwaga na pisownię: yo sigo; w tej osobie znika niepotrzebna tu litera u, która we wszystkich innych osobach jest konieczna do oddzielenia liter g oraz i/e)

- Przepraszam (dosł. proszę słuchać), wie (Pan/Pani) gdzie jest Puerta del Sol (Drzwi Słońca)?
- Tak, musi (Pan/Pani) iść dalej (dosł. kontynuować) cały (czas) prosto tą ulicą.

- Bardzo źle cię słyszę (dosł. cię słyszę bardzo źle). Możesz przyciszyć (dosł. obniżyć) trochę muzykę?
- Słucham (dosł. jak)?
- Muzyka jest bardzo głośna (dosł. wysoka). Nie słyszę cię!
- Aha, że mnie nie słyszysz. Poczekaj, przyciszę troszeczkę radio.

- Te oigo muy mal. ¿Puedes bajar₍₈₎ un poco la música?
- ¿Cómo?
- La música está muy alta. ¡No te oigo!
- Ah, que no me oyes. Espera₍₉₎, voy a bajar un poquito la radio.

czasownik regularny I grupy bajar - obniżać, schodzić

czasownik regularny I grupy esperar - czekać; mieć nadzieję

- ¿Conocéis₍₁₀₎ Andalucía?
- No, pero el verano que viene vamos a ir a Sevilla. Conocemos a mucha gente que vive allí y queremos ver qué tal están.
- Yo no conozco Sevilla, pero sé que es una ciudad muy bonita.

mówi się conocer algo (znać coś), ale conocer a alguien (znać kogoś)

- Znacie Andaluzję?
- Nie, ale w przyszłe lato (dosł. lato, które nadchodzi) pojedziemy do Sewilli. Znamy dużo ludzi, którzy tam mieszkają i chcemy zobaczyć co u nich słychać (dosł. jak tam są).
- Ja nie znam Sewilli, ale wiem, że to bardzo ładne miasto.

Me gusta la cerveza. Lubię piwo.

- ¿Te gusta₍₁₎ salir por la noche?
- Sí, me encanta₍₂₎.
- Pues te invito₍₃₎ a una copa. ¿Qué te gusta beber₍₄₎?
- Me gusta la cerveza o whisky con coca-cola.

czasownik regularny I grupy gustar - podobać się

czasownik regularny I grupy encantar - zachwycać

czasownik regularny I grupy invitar - zapraszać

czasownik regularny II grupy beber - pić

- Lubisz (dosł. podoba ci się) wychodzić wieczorem?
- Tak, uwielbiam (dosł. zachwyca mnie).
- Więc cię zapraszam na jeden kieliszek. Co lubisz (dosł. podoba ci się) pić?
- Lubię (dosł. podoba mi się) piwo albo whisky z coca-colą.

- Mojej mamie (jej) podoba się kolor czerwony.
- A twojemu tacie?
- Jemu podoba (mu) się bardziej zielony.

- A mi madre le gusta el color rojo.
- ¿Y a tu padre?
- A él le₍₅₎ gusta más el verde.

a él oraz le znaczą właściwie to samo (jemu); użycie obu tych słów ma na celu jedynie podkreślenie, wzmocnienie znaczenia; równie dobrze można by powiedzieć: le gusta más el verde (zaimek - w tym przypadku le - jest jednak zawsze obowiązkowy)

- ¿Qué te parecen estas revistas?
- Me parecen muy tontas. No me gustan en absoluto.

- Jakie ci się wydają te czasopisma?
- Wydają mi się bardzo głupie. Nie podobają mi się wcale.

- Mojej siostrze na ogół (jej) się podobają (chłopcy) bruneci, ale jej chłopak jest blondynem.
- A twojemu bratu, jaki typ dziewczyn mu się podoba?
- Jemu jeszcze się (mu) nie podobają dziewczyny. Ma tylko sześć lat...

- A mi hermana generalmente le gustan los chicos morenos, pero su novio es rubio.
- Y a tu hermano, ¿qué tipo de chicas le gusta?
- A él todavía no le gustan las chicas. Sólo tiene seis años...

- Oye, perdona, ¿me puedes decir cómo llegar₍₆₎ a la estación de metro?
- Sí, claro. Es muy fácil. Tienes que seguir todo recto y luego coger₍₇₎ la primera calle a la derecha. La estación de metro está al final de la calle a la izquierda.

czasownik regularny I grupy llegar - przybywać, przychodzić, przyjeżdżać

czasownik nieregularny II grupy coger - brać; nieregularność polega jedynie na zmianie pisowni pierwszej osoby liczby pojedynczej: yo cojo; zmiana jest konieczna, gdyż cogo trzeba by było przeczytać jak kogo

- (Słuchaj) przepraszam, możesz mi powiedzieć jak dojść do stacji metra?
- Tak, oczywiście. (To) jest bardzo łatwe. Musisz iść dalej cały (czas) prosto, a potem skręcić w (dosł. wziąć) pierwszą ulicę w prawo. Stacja metra jest na końcu ulicy na lewo.

- Zadzwonię do Luisa, żeby zobaczyć czy chce przyjść dzisiaj wieczorem na kolację (dosł. zjeść kolację).
- (To) mi się wydaje bardzo dobry pomysł! Może możemy też zaprosić jego siostrę Conchę. (To) jest bardzo miła dziewczyna.
- Tak, (to) jest prawda. Zapytam o nią.

- Voy a llamar₍₈₎ a Luis para ver si quiere venir a cenar esta noche.
- ¡Me parece una idea buenísima! A lo mejor podemos invitar también a su hermana Concha. Es una chica muy maja.
- Sí, es verdad. Voy a preguntar₍₉₎ por ella.

czasownik regularny I grupy llamar - wołać, dzwonić

czasownik regularny I grupy preguntar - pytać

- ¿Qué te parece si vamos al cine esta tarde?
- Me parece genial. ¿Qué tipo de películas te gusta ver?
- Me gustan las películas de acción.
- Entonces ya sé qué película podemos ver. ¡Te va a encantar!

- Jak ci się wydaje jeśli pójdziemy do kina dzisiaj po południu?
- Wydaje mi się super (genialne). Jaki rodzaj filmów lubisz (dosł. podoba ci się) oglądać.
- Lubię (dosł. podobają mi się) filmy akcji.
- W takim razie już wiem jaki film możemy zobaczyć. Zachwyci cię!

¿Os gusta bailar? Lubicie tańczyć?

- A Pedro y a mí nos gusta mucho bailar₍₁₎. Y a vosotros, ¿os gusta?
- No mucho. Pero nos gusta escuchar₍₂₎ música.

czasownik regularny I grupy bailar - tańczyć

czasownik regularny I grupy escuchar - słuchać

- Pedro i ja bardzo lubimy (dosł. Pedrowi i mnie, nam bardzo się podoba) tańczyć. A wy lubicie (dosł. a wam, wam się podoba)?
- Nie bardzo. Ale lubimy (dosł. podoba nam się) słuchać muzyki.

- Moje wujostwo nie lubi (dosł. mojemu wujostwu, im nie podoba się) wcale oglądać telewizji.
- Więc co robią w domu wieczorami?
- Uwielbiają (dosł. ich zachwycają) gry planszowe (dosł stołowe).

- A mis tíos no les gusta en absoluto ver la tele.
- ¿Pues qué hacen en casa por las noches?
- Les encantan los juegos de mesa.

- ¿A qué hora vais a llegar a Londres?
- Si no hay retraso₍₃₎, a las seis y diez.

el retraso - spóźnienie

- O której godzinie przyjedziecie do Londynu?
- Jeśli nie będzie (dosł. jest) spóźnienia, o szóstej (i) dziesięć.

- Myślę, że możemy postawić łóżko w tym kącie. (Wydaje ci się) dobrze?
- Tak, (wydaje mi się) doskonale.

- Creo que podemos poner la cama en este rincón. ¿Te parece bien?
- Sí, me parece perfecto.

- David, ¿tienes hora?
- Sí, son las ocho y cuarto. ¿A qué hora empieza₍₄₎ tu examen?
- A las nueve y media. Todavía tengo tiempo.

czasownik nieregularny I grupy empezar (e:ie) - zaczynać (się)

- David, masz godzinę?
- Tak, jest kwadrans po ósmej (dosł. są ósma i kwadrans). O której godzinie zaczyna się twój egzamin?
- O wpół do dziesiątej (dosł. o dziewiątej i pół). Jeszcze mam czas.

- (Słuchaj) Teresa, mam coś dla ciebie.
- Dla mnie?
- Tak, proszę (dosł. weź). (To) jest prezent na twoje urodziny. Wszystkiego najlepszego (dosł, szczęśliwości).
- Bardzo dziękuję, Pepe.
- A ta butelka wina jest od moich rodziców.

- Oye, Teresa, tengo algo para ti.
- ¿Para mí?
- Sí, toma. Es un regalo por tu cumpleaños₍₅₎. Felicidades.
- Muchas gracias Pepe.
- Y esta botella de vino es de parte de₍₆₎ mis padres.

el cumpleaños - urodziny (pomimo końcówki -s jest to rzeczownik liczby pojedynczej)

de parte de alguien - od kogoś, np. de mi parte (ode mnie); de su parte (od niej/niego/nich); de parte de Ana (od Anny)

- ¿Sabes a qué hora empieza la película?
- A las diez menos cuarto. Creo que no vamos a llegar a tiempo al cine.

- Wiesz o której godzinie zaczyna się film?
- Za kwadrans dziesiąta (dosł. o dziesiątej minus kwadrans). Sądzę, że nie przyjedziemy na czas do kina.

- Podobają wam się te meble?
- Mnie wydają (mi) się okropne (obrzydliwe).
- Mnie też.
- Sylwii i mnie też (nam) się nie podobają, ale jej rodziców (ich) zachwycają. Wydaje (to) im się dobrym prezentem na nasz ślub.

- ¿Os gustan esos muebles?
- A mí me parecen asquerosos.
- A mí también.
- A Silvia y a mí tampoco nos gustan, pero a sus padres les encantan. Les parece un buen regalo por nuestra boda...

Observaciones Obserwacje

Podsumowując, tak oto przedstawia się odmiana zaimków osobowych (typu mnie, tobie, itd.) na przykładzie czasownika gustar (podobać się).

(a mí) me gusta(n) - mnie się podoba(ją)
(a ti) te gusta(n) - tobie się podoba(ją)
(a él/ella/usted) le gusta(n) - jemu/jej/Panu/Pani się podoba(ją)
(a nosotros) nos gusta(n) - nam się podoba(ją)
(a vosotros) os gusta(n) - wam się podoba(ją)
(a ellos/ellas/ustedes) les gusta(n) - im/Państwu się podoba(ją)

Czyli mówimy np. me gusta ese chico (podoba mi się ten chłopak); a mi madre no le gustan esos chicos (mojej mamie nie podobają się ci chłopcy).

Warto również podsumować informacje dotyczące podawania godziny. Mówimy więc:
¿Qué hora es? (Która jest godzina?)
Es la una (1:00)
Son las dos (2:00)
Son las tres y cinco (3:05)
Son las cuatro y cuarto (4:15)
Son las cinco y media (5:30)
Son las seis menos cuarto (5:45)
Son las siete menos diez (6:50)

¿A qué hora...? (O której godzinie...?)
A las ocho y media (8:30)
A las nueve menos tres (8:57)
A las diez y cuarto (10:15)
A la una menos once (12: 49)

¿Puedo ayudarte? Mogę ci pomóc?

- Sabes, no tengo muchas ganas₍₁₎ de salir hoy. Pero tú no tienes por qué quedarte en casa. Puedes ir al concierto sin mí.
- ¡Ni hablar! Sin ti no voy a ir a ninguna parte.

la gana - ochota (zwykle w liczbie mnogiej); tener ganas de hacer algo - mieć ochotę na zrobienie czegoś

- Wiesz, nie mam dużej ochoty na wyjście dzisiaj. Ale ty nie musisz (dosł. nie masz dlaczego) zostawać w domu. Możesz iść na koncert beze mnie.
- Nie ma mowy (dosł. ani mówić)! Bez ciebie nie pójdę nigdzie (dosł. do żadnej części).

- Macie ochotę na deser? Mam lody waniliowe i czekoladowe.
- Nie, dziękuję. Nie bardzo mam ochotę na loda. Ale (tak) mam ochotę na kawę.
- Dobrze, więc przygotuję ci kawę. A ty Jaime, co mi powiesz (dosł. mówisz)?
- A ja (dosł. ja tak, że) cię poproszę o trochę loda.

- ¿Os apetece₍₂₎ postre₍₃₎? Tengo helados de vainilla y de chocolate.
- No, gracias. A mí no me apetece mucho helado. Pero sí me apetece un café.
- Vale, pues te preparo₍₄₎ un café. Y tú Jaime, ¿qué me dices?
- Yo sí que te voy a pedir₍₅₎ un poco de helado.

czasownik nieregularny II grupy apetecer (yo apetezco) - chcieć, pragnąć, mieć ochotę; zwykle używany w konstrukcjach typu: me apetece algo dulce (mam ochotę na coś słodkiego); ¿qué te apetece hacer? (co masz ochotę robić); jest to więc dokładnie taka sama konstrukcja jak w przypadku czasownika gustar; znaczenie jest podobne do pokazanego wyżej wyrażenia tener ganas

el postre - deser

czasownik regularny I grupy preparar - przygotowywać

czasownik nieregularny III grupy pedir (e:i) - prosić

- ¿Puedo ayudarle con la maleta?
- Sí, gracias.

- Mogę Panu/Pani pomóc z walizką?
- Tak, dziękuję.

- Nie pożyczę (dosł. zostawię) (jej) Marii mojego samochodu.
- Dlaczego nie? Przecież (dosł. już) wiesz, że prowadzi bardzo dobrze.
- Nie wiem... Chodzi o to, że boję się pożyczać samochód (jej) jakiejkolwiek osobie.

- No voy a dejarle₍₆₎ mi coche a María.
- ¿Por qué no? Ya sabes que conduce₍₇₎ muy bien.
- No sé... Es que tengo miedo de dejarle el coche a cualquier persona.

warto zaobserwować charakterystyczne hiszpańskie powtórzenie: zaimek le odnosi się do Marii, a jednak nie przeszkadza to umieszczeniu obu tych słów w jednym zdaniu

czasownik nieregularny III grupy conducir (yo conduzco) - prowadzić (np. samochód)

- ¿Puedes llamar a los Señores Rodríguez y decirles que su lavadora₍₈₎ ya está lista₍₉₎ para recoger₍₁₀₎?
- Vale, ahora mismo.

la lavadora - pralka

estar listo - być gotowym

czasownik nieregularny II grupy recoger (yo recojo - nieregularność jedynie ortograficzna) - odbierać

- Możesz zadzwonić do państwa Rodríguez i powiedzieć im, że ich pralka już jest gotowa do odebrania?
- Dobrze, już w tym momencie.

- Dasz (dosł. zostawisz) mi na chwilę gazetę?
- Tak, proszę (dosł. weź).

- ¿Me dejas un momento el periódico?
- Sí, toma.

- ¿Estáis listos para empezar a ver la ciudad?
- ¡Que va! Todavía tenemos que ducharnos₍₁₁₎ y desayunar₍₁₂₎.

czasownik regularny zwrotny I grupy ducharse - brać prysznic

czasownik regularny I grupy desayunar - jeść śniadanie

- Jesteście gotowi, żeby zacząć zwiedzać (dosł. oglądać) miasto?
- Ależ skąd! Jeszcze musimy wziąć prysznic i zjeść śniadanie.

- Mój najlepszy przyjaciel jest na wakacjach w Chorwacji. Nie mam z kim rozmawiać...
- Dlaczego nie napiszesz do niego (dosł. jemu) listu? Albo nawet lepiej e-maila...

- Mi mejor amigo está de vacaciones en Croacia. No tengo con quien hablar...
- ¿Por qué no le escribes una carta? O incluso mejor un e-mail...

Le estoy escribiendo una carta. Piszę do niego list.

- ¿Qué estás haciendo₍₁₎? ¡Aquí no se puede fumar₍₂₎!
- Tranquila₍₃₎, nadie nos está mirando₍₄₎.

estar + gerundio - to konstrukcja wyrażająca czynność wykonywaną w tym właśnie momencie (analogiczna do angielskiego to be doing sth); patrz: Obserwacje na dole lekcji

czasownik regularny I grupy fumar - palić (np. papierosy)

jest to przymiotnik, a więc zwracając się do mężczyzny trzeba by było powiedzieć tranquilo

czasownik regularny I grupy mirar - patrzeć

- Co robisz (dosł. jesteś robiący)? Tutaj nie można palić!
- Spokojnie (dosł. spokojna), nikt na nas nie patrzy.

- Przepraszam, szukam ulicy Alcalá. Może mi (Pan/Pani) powiedzieć gdzie jest?
- Przykro mi, nie jestem stąd.

- Perdone, estoy buscando₍₅₎ la calle Alcalá. ¿Me puede decir dónde está?
- Lo siento, no soy de aquí.

czasownik regularny I grupy buscar - szukać

Normalmente me levanto a las ocho y media. A veces tengo mucho sueño y duermo unos quince minutos más. Luego desayuno y me ducho. Ahora mismo son las nueve y diez y me estoy duchando.

Zwykle wstaję o wpół do dziewiątej. Czasami jestem bardzo śpiący (dosł. mam dużo snu) i śpię jakieś piętnaście minut więcej. Potem jem śniadanie i biorę prysznic. Teraz właśnie jest dziesięć po dziewiątej i (właśnie) biorę prysznic.

- Co się dzieje? Kto robi ten hałas?
- Bawimy się, mamo.
- I nie musicie się uczyć?
- Nie. No bo nasza nauczycielka jest chora i jutro nie idziemy do szkoły.

- ¿Qué está pasando₍₆₎? ¿Quién está haciendo este ruido?
- Estamos jugando₍₇₎, mamá.
- ¿Y no tenéis que estudiar?
- No. Es que nuestra profesora está enferma y mañana no vamos al colegio.

czasownik regularny I grupy pasar - dziać się

czasownik nieregularny I grupy jugar (u:ue) - bawić się; grać

- Cariño, ¿qué estás haciendo?
- Estoy escribiendo una carta.
- ¿A quién?
- A mi amigo Sergio.

- Kochanie, co robisz?
- Piszę list.
- Do kogo?
- Do mojego przyjaciela Sergio.

- Gdzie mieszkasz?
- Widzisz tamten wysoki budynek? Więc mieszkam tam na pierwszym piętrze, drugie drzwi na lewo. Kiedy możesz przyjść?
- Może jutro...

- ¿Dónde vives?
- ¿Ves aquel edificio alto? Pues vivo ahí en el primer piso₍₈₎, segunda puerta a la izquierda. ¿Cuándo puedes venir?
- Quizá mañana...

el piso - piętro; mieszkanie

- Perdona, ¿dónde están los servicios₍₉₎?
- Ahí al final del pasillo, tercera puerta a la derecha.

el servicio - usługa; toaleta (zwykle w liczbie mnogiej)

- Przepraszam, gdzie jest toaleta?
- Tam na końcu korytarza, trzecie drzwi na prawo.

- Słuchaj, twój dom jest gdzieś tutaj blisko?
- Nie, jest dosyć daleko. Po drugiej stronie miasta.

- Oye, ¿tu casa está por aquí cerca?
- No, está bastante lejos. Al otro lado de la ciudad.

Observaciones Obserwacje

Hiszpańskie gerundio to odpowiednik angielskiego gerund. Tworzy się je przez dodanie do podstawy czasownika odpowiedniej końcówki. Dla czasowników I grupy jest to końcówka -ando, np. bailar - bailando; natomiast dla czasowników II i III grupy to końcówka -iendo, np. tener - teniendo, conducir - conduciendo. Niektóre czasowniki mają nieregularną formę gerundio. Zostaną one stopniowo pokazane w kolejnych lekcjach.

Jak już było wspomniane, konstrukcja estar + gerundio pozwala na opis czynności ciągłej, wykonywanej w danym momencie, np. ahora no puedo jugar contigo porque estoy hablando por teléfono (teraz nie mogę się z tobą bawić, bo rozmawiam przez telefon).

¿La quieres? Kochasz ją?

Por teléfono:
- ¿Sí?
- Hola, ¿puedo hablar con Alicia?
- ¿De parte de quién?
- Soy Fernando.
- Vale, ahora te la paso₍₁₎.

pasar - dziać się, ale też podawać

Przez telefon:
- Tak (słucham)?
- Dzień dobry, mogę rozmawiać z Alicją?
- Kto mówi (dosł. ze strony kogo)?
- Jestem Fernando.
- Dobrze, już (dosł. teraz) ci ją daję (dosł. podaję).

- Álvaro, możesz mi proszę podać chleb?
- No cóż, ja też nie dosięgam.
- Już ja ci go podam.

- ¿Álvaro, me puedes pasar el pan, por favor?
- Bueno, yo tampoco llego₍₂₎.
- Ya te lo paso yo.

llegar - przybywać, ale też dosięgać

- ¿Conoces a aquellos chicos?
- ¿Cuáles?
- Los que están sentados₍₃₎ en el banco.
- No, no los conozco.

w hiszpańskim nie ma czasownika znaczącego siedzieć; używa się zamiast tego czasownika estar z imiesłowem sentado/-a/-os/-as

- Znasz tamtych chłopców?
- Których?
- Tych, którzy siedzą (dosł. są posadzeni) na ławce.
- Nie, nie znam ich.

- Widzicie tamte domy?
- Które?
- Te, które są obok (dosł. po stronie) parku. Widzicie je?
- Tak, wydają się bardzo drogie.

- ¿Veis aquellas casas?
- ¿Cuáles?
- Las que están al lado del parque. ¿Las veis?
- Sí, parecen muy caras.

- ¡Carlos! !Estamos aquí!
- ¿Dónde? No os veo.
- ¿Cómo que no nos ves? Estamos aquí.

- Carlos! Jesteśmy tutaj!
- Gdzie? Nie widzę was.
- Jak (to) (że) nas nie widzisz? Jesteśmy tutaj.

- Nie wiesz gdzie jest Paloma?
- Nie. Dlaczego?
- Czekam na nią, żeby napisać razem pracę, którą mamy na jutro.
- Więc wygląda na to (dosł. wydaje się), że będziesz musiał napisać ją (dosł. jego - praca po hiszpańsku jest rodzaju męskiego) bez niej.

- ¿No sabes dónde está Paloma?
- No. ¿Por qué?
- La estoy esperando para escribir juntos el trabajo que tenemos para mañana.
- Pues parece que vas a tener que escribirlo sin ella.

- Laura está muy enamorada₍₄₎ de mí.
- ¿Cómo lo sabes?
- Es que todo el tiempo me dice que me quiere.
- ¿Y tú la quieres?
- Sí, muchísimo.

estar enamorado de alguien - być w kimś zakochanym

- Laura jest bardzo we mnie zakochana.
- Skąd (dosł. jak) to wiesz?
- No bo cały czas mówi mi, że mnie kocha.
- A ty ją kochasz?
- Tak, niezmiernie.

Observaciones Obserwacje

Kolejny typ zaimków osobowych (typu mnie, ciebie, jego, itd.) wygląda na przykładzie czasownika conocer następująco:

Juan me conoce (a mí)- Juan mnie zna
Juan te conoce (a ti)- Juan ciebie zna
Juan lo conoce (a él/usted) - Juan jego/Pana zna
Juan la conoce (a ella/usted) - Juan ją/Panią zna
Juan nos conoce (a nosotros) - Juan nas zna
Juan os conoce (a vosotros) - Juan was zna
Juan los conoce (a ellos/ustedes) - Juan ich/Państwa zna
Juan las conoce (a ellas/ustedes) - Juan je/Panie zna

Warto zaobserwować, że trzy rodzaje zaimków dotychczas przestawionych (zwrotne oraz dwa rodzaje zaimków osobowych) wyglądają identycznie, z wyjątkiem trzeciej osoby liczby pojedynczej oraz mnogiej. Tak więc we wszystkich pozostałych osobach można ich używać, nie zastanawiając się nawet nad ich rozróżnieniem.

Przypomnę również, że w przypadku występowania obok siebie dwóch (lub więcej) czasowników, zaimki mogą iść albo przed pierwszy, odmieniony czasownik, albo też przykleić się z tyłu do ostatniego czasownika (który jest w bezokoliczniku lub gerundio). Mówimy więc np.:

Os quiero ayudar lub Quiero ayudaros (chcę wam pomóc)
¿La puedes ver? lub ¿Puedes verla? (możesz ją zobaczyć?)
Nos estamos duchando lub Estamos duchándonos (bierzemy prysznic)
Lo voy a tener que hacer lub Voy a tener que hacerlo (będę musiał to zrobić)

Należy w tym miejscu również wspomnieć, iż panuje w Hiszpanii tendencja niewłaściwego używania niektórych zaimków (jest to tzw. leísmo i laísmo). Zanim powiem na czym ono polega, podkreślam, że jest to użycie niepoprawne i - przynajmniej jak na razie - na jakimkolwiek egzaminie z hiszpańskiego byłoby to uznane za błąd. Mówię jednak o tym, gdyż bardzo wielu Hiszpanów nawet nie zdaje sobie sprawy z popełnianych błędów do tego stopnia, że nawet w telewizji słyszy się je praktycznie na okrągło. Ktokolwiek jednak chce nauczyć się oficjalnie poprawnego mówienia, nie powinien zwracać uwagi na to jak zaimki są używane w hiszpańskiej telewizji oraz przez wielu Hiszpanów. Tendencja, o której mówię polega na nierozróżnianiu dwóch rodzajów zaimków osobowych, które zostały przedstawione w ostatnich lekcjach. Widać to oczywiście jedynie w trzeciej osobie. Zanika zaimek lo, natomiast le używa się zawsze i wyłącznie dla rodzaju męskiego (ta zasada akurat zaczyna już być akceptowana), oraz la zawsze dla rodzaju żeńskiego (zdecydowanie nie do zaakceptowania). Można więc się spotkać z takimi wypowiedziami: le conozco (jego znam - powinno być lo conozco) czy też la digo (jej mówię - powinno być le digo).

¿Qué pone en el cartel? Co jest napisane na ogłoszeniu?

En una tienda:
- Hola, buenos días.
- Hola. ¿Te puedo ayudar?
- No, gracias. Sólo estoy mirando... ¿Cuánto cuesta esta camiseta?
- Veinte euros.
- ¿La puedo probar₍₁₎?
- Sí, claro. El probador está a la derecha bajando las escaleras.
(cinco minutos después)
- ¿Y qué tal te queda₍₂₎ la camiseta?
- Bueno, la verdad es que no es de mi talla₍₃₎. ¿Las tienes más pequeñas?
- A ver... Sí, me queda una pero es de otro color. ¿Te gusta?
- No está mal... Me la voy a probar.

czasownik nieregularny I grupy probar (o:ue) - próbować, przymierzać

czasownik regularny I grupy quedar - ma wiele znaczeń, może być używany w sensie leżeć, pasować (gdy mowa o ubraniu), lub też zostawać (jak pokazane niżej w dialogu); istnieje też (jak to było pokazane w poprzednich lekcjach) w formie zwrotnej quedarse - zostawać, np. me quedo en casa (zostaję w domu)

la talla - rozmiar

W sklepie:
- Dzień dobry.
- Dzień dobry. Mogę ci (w czymś) pomóc?
- Nie, dziękuję. Tylko oglądam... Ile kosztuje ta koszulka?
- Dwadzieścia euro.
- Mogę ją przymierzyć?
- Tak, oczywiście. Przymierzalnia jest po prawej stronie schodząc po schodach.
(pięć minut później)
- I jak (ci) leży (dosł. zostaje) koszulka?
- No więc prawda jest (taka), że nie jest w moim rozmiarze. Masz (je) mniejsze?
- Zobaczmy... Tak, została (dosł. zostaje) mi jedna, ale jest w innym kolorze. Podoba ci się?
- Nie jest zła... Przymierzę ją sobie (dosł. mnie).

- Możesz pogłośnić trochę (dosł. podnieść trochę głośność) telewizor? No bo nic nie słyszę, a puszczają bardzo interesujący program.
- Dobrze, zaraz ci go podgłośnię.

- ¿Puedes subir₍₄₎ un poco el volumen de la tele? Es que no oigo nada y están poniendo un programa muy interesante.
- Vale, ahora te lo subo.

czasownik regularny III grupy subir - podnosić, wychodzić (do góry)

- ¿Os queda algo de dinero?
- A ver... Yo tengo diez euros.
- Yo no tengo nada.

- Zostało (dosł. zostaje) wam coś pieniędzy?
- Zobaczmy... Ja mam dziesięć euro.
- Ja nie mam nic.

- Patrz, jest ogłoszenie o korepetycjach (dosł. lekcjach szczególnych) z angielskiego.
- I co jest napisane (dosł. co kładzie)?
- Że to studentka (dosł. dziewczyna uniwersytecka) z doświadczeniem.
- Jest jakiś numer telefonu?
- Tak, zaraz ci go zapiszę.

- Mira, hay un cartel₍₅₎ de clases particulares de inglés.
- ¿Y qué pone₍₆₎?
- Que es una chica universitaria con experiencia.
- ¿Hay algún número de teléfono?
- Sí, ahora te lo apunto₍₇₎.

el cartel - ogłoszenie, plakat

czasownik poner ma wiele znaczeń; tutaj jest używany w sensie być napisanym

czasownik regularny I grupy apuntar - zapisywać

- Oye, María, ¡este vestido te queda fenomenal!
- Gracias. Es la primera vez que me lo pongo₍₈₎.

tutaj występuje jako czasownik zwrotny, ponerse - zakładać (ubranie)

- Słuchaj María, ta sukienka świetnie na tobie leży!
- Dziękuję. (To) jest pierwszy raz kiedy ją mam na sobie (dosł. mnie go -el vestido- zakładam).

- Przepraszam (Pana/Panią), żeby dojść do Hotelu Ameryka?
- Musi (Pan/Pani) wyjść (po) tych schodach, potem skręcić w lewo i iść dalej cały czas prosto kilka minut. Hotel będzie po (Pana/Pani) prawej.

- Perdone, ¿para llegar al Hotel América?
- Tiene que subir esas escaleras, luego girar₍₉₎ a la izquierda y seguir todo recto un par de minutos. El hotel va a estar a su derecha.

czasownik regularny I grupy girar - skręcać

- No sé qué ropa ponerme para la entrevista de trabajo.
- ¿Por qué no te pones tus pantalones negros? Son muy elegantes.
- Es que no me siento₍₁₀₎ muy cómodo en ellos.

czasownik nieregularny zwrotny III grupy sentirse (e:ie) - czuć się

- Nie wiem jakie ubranie włożyć na rozmowę (dosł. wywiad) o pracę.
- Dlaczego nie włożysz twoich czarnych spodni? Są bardzo eleganckie.
- No bo nie czuję się w nich bardzo wygodnie.

No se lo voy a contar a nadie. Nie opowiem tego nikomu.

- ¿Puedes decirle al Señor García que lo estoy esperando en mi despacho?
- Sí, ahora se₍₁₎ lo digo.

zgodnie z tym co było dotąd powiedziane o zaimkach, to zdanie powinno brzmieć: le lo digo; nie jest to jednak poprawne i zamienia się na se lo digo; wyjaśnienie patrz: Obserwacje na dole lekcji

- Możesz powiedzieć (mu) panu García, że czekam na niego w moim gabinecie?
- Tak, zaraz mu to powiem.

- Jakie ubranie nosisz w pracy?
- No więc w mojej pracy jest dużo swobody (dosł. wolności). Nie muszę wkładać garnituru ani krawatu. Więc zwykle noszę dżinsy i podkoszulek.
- To kiedy jest gorąco. A kiedy jest zimno?
- Wtedy wkładam sweter.

- ¿Qué ropa₍₂₎ llevas₍₃₎ en el trabajo?
- Bueno, en mi trabajo hay mucha libertad. No tengo que ponerme traje ni corbata. Pues normalmente llevo unos vaqueros y una camiseta.
- Eso cuando hace calor. ¿Y cuando hace frío?
- Entonces me pongo un jersey.

la ropa - ubranie

czasownik regularny I grupy llevar - nosić

- ¿Sabes que Rosa está embarazada?
- ¡No me lo puedo creer!
- Sí, es verdad. Pero tienes que prometerme₍₄₎ que no se lo vas a contar₍₅₎ a nadie.
- Bueno, sólo se lo cuento a mi novia. ¿Vale?

czasownik regularny II grupy prometer - obiecywać

czasownik nieregularny I grupy contar (o:ue) - opowiadać

- Wiesz, że Rosa jest w ciąży?
- Nie mogę w to uwierzyć!
- Tak, to prawda. Ale musisz mi obiecać, że (jemu) tego nie opowiesz nikomu.
- Dobrze, opowiem (jej) to tylko mojej dziewczynie. Dobrze?

- Jaki jest twój chłopak? Nosi brodę albo wąsy?
- Nie. Lubi być ogolony.
- Nosi okulary?
- Też nie.

- ¿Cómo es tu novio? ¿Lleva barba₍₆₎ o bigote₍₇₎?
- No. Le gusta estar afeitado.
- ¿Lleva gafas?
- Tampoco.

la barba - broda

el bigote - wąsy

- Cada vez que mi hijo me pide el coche se lo dejo y al final yo tengo que coger el metro.
- ¿Por qué no le haces coger₍₈₎ el metro a él?

jest to konstrukcja analogiczna do angieskiego make sb do sth (sprawić, żeby ktoś coś zrobił); po hiszpańsku to np. mis padres me hacen comer (moi rodzice sprawiają, że jem - w sensie: zmuszają mnie)

- (Za) każdym razem kiedy mój syn mnie prosi o samochód, daję (dosł. zostawiam) mu go i ostatecznie ja muszę jechać (dosł. brać) metrem.
- Dlaczego nie sprawisz (dosł. jego zrobisz), żeby to on jeździł (dosł. brał) metrem?

- Lubisz się malować?
- Robię to tylko kiedy idę do pracy. Potem to zmywam (dosł. zdejmuję) i prawda jest taka, że czuję się dużo bardziej wygodnie (dosł. wygodna) bez tych wszystkich kosmetyków na mojej twarzy.

- ¿Te gusta maquillarte₍₉₎?
- Lo hago sólo cuando voy al trabajo. Luego me lo quito₍₁₀₎ y la verdad es que me siento mucho más cómoda sin todos esos cosméticos en mi cara.

czasownik regularny zwrotny I grupy maquillarse - malować się

czasownik regularny zwrotny I grupy quitarse - ściągać, zdejmować

- Parece que a tu hijo le va muy bien en el colegio.
- Sí, pero es sólo porque le hago estudiar todos los días...

- Wygląda na to, że twojemu synowi (jemu) idzie bardzo dobrze w szkole.
- Tak, ale (to) jest tylko dlatego, że sprawiam (dosł. jego robię), że się uczy codziennie.

Observaciones Obserwacje

W tej lekcji można było zaobserwować zachowanie dwóch zaimków osobowych stojących obok siebie. W większości przypadków nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Pewne zmiany następują tylko w trzeciej osobie liczby pojedynczej oraz mnogiej. A tak to wygląda na przykładzie czasownika decir:

María me lo dice. - María mi to mówi
María te lo dice. - María tobie to mówi
~~María le lo dice.~~ - zamienia się na: María se lo dice - María jemu/jej/Panu/Pani to mówi

María nos lo dice. - María nam to mówi
María os lo dice. - María wam to mówi
~~María les lo dice.~~ - zamienia się na: María se lo dice - María im/Państwu to mówi

Zmiana ta wynika jedynie ze względów fonetycznych, aby nie powtarzać zaraz koło siebie litery l. Tak więc zawsze gdy obok siebie miałyby występować zaimki le lo, le la, les lo, les la - ten pierwszy zamienia się na se.

¿Qué tal te ha ido? Jak ci poszło?

- ¿Dónde has estado? ¡Te he llamado hoy cuatro veces!
- Es que he ido al cine y al final me he quedado a ver tres películas.

- Gdzie byłeś? Dzwoniłem do ciebie dzisiaj cztery razy!
- Chodzi o to, że poszedłem do kina i ostatecznie zostałem, żeby zobaczyć trzy filmy.

- O której godzinie wstała dzisiaj Ana?
- Bardzo wcześnie. O wpół do siódmej.

- ¿A qué hora se ha levantado Ana hoy?
- Muy pronto. A las seis y media.

- Señor Hernández, ¿ha dormido bien esta noche?
- Sí, muy bien. Gracias.

- Panie Hernández, spał (Pan) dobrze tej nocy?
- Tak, bardzo dobrze. Dziękuję

- Uczyliśmy się cały tydzień do tego egzaminu...
- I jak wam poszło?
- No więc dosyć źle. Myślę, że wszyscy go oblaliśmy.

- Hemos estudiado toda la semana para este exámen...
- ¿Y qué tal os ha ido?
- Pues bastante mal. Creo que todos lo hemos suspendido₍₁₎.

czasownik regularny II grupy suspender - nie zdać, oblać

- ¿Ya tenéis los resultados de vuestro exámen?
- Sí, desde ayer.
- ¿Y qué tal? ¿Lo habéis aprobado₍₂₎?
- Sí. Hemos tenido mucha suerte.

czasownik nieregularny I grupy aprobar (o:ue) - zdać, zaliczyć

- Macie już wyniki waszego egzaminu?
- Tak, od wczoraj.
- I jak? Zdaliście (go)?
- Tak. Mieliśmy dużo szczęścia.

- Podobało się Państwu mieszkanie?
- No więc mnie nie podobały (mi) się kolory ścian, ale mieszkanie ogólnie tak.
- Mnie to mieszkanie wydało się doskonałe.

- ¿Les ha gustado el piso?
- Bueno, a mí no me han gustado los colores de las paredes, pero el piso en general sí.
- A mí ese piso me ha parecido perfecto.

- ¿Sabes si Jaime y Rocío ya han empezado sus clases?
- Creo que todavía no las han empezado, pero seguramente ya les queda muy poco.

- Wiesz czy Jaime y Rocío już zaczęli swoje lekcje?
- Myślę, że jeszcze ich nie zaczęli, ale na pewno już im bardzo mało brakuje (dosł. zostaje).

- Odpoczęliście dobrze na waszych wakacjach?
- Tak. Pojechaliśmy na plażę i było genialnie.

- ¿Habéis descansado bien en vuestras vacaciones?
- Sí. Hemos ido a la playa y ha sido genial.

Observaciones Obserwacje

Czas przeszły przedstawiony w tej lekcji to Pretérito Perfecto. W Hiszpanii jest to chyba najczęściej pojawiający się w języku mówionym czas, rzadziej używany w pisowni. W Ameryce Łacińskiej raczej nie jest w ogóle używany. Więcej o zastosowaniu można się dowiedzieć ze strony o gramatyce (Pretérito Perfecto de Indicativo).

Jeśli chodzi o tworzenie tego czasu, to łatwo zauważyć, że posługujemy się tutaj czasownikiem posiłkowym (haber). Czasownik ten odmieniamy przez osoby, a następnie dodajemy tzw. participio czasownika, którego chcemy użyć. Participio tworzy się przez dodanie do tematu czasownika końcówki -ado (dla czasowników I grupy) lub -ido (dla czasowników II oraz III grupy), np. hablar - hablado, tener - tenido, dormir - dormido. Niektóre czasowniki mają niestety nieregularną formę participio. Szczegóły można znaleźć na stronie gramatycznej (Participio Pasado).

Tak więc wygląda odmiana przez osoby w Pretérito Perfecto na przykładzie czasownika conocer:

yo he conocido - ja poznałem/-am
tú has conocido - ty poznałeś/-aś
él/ella/usted ha conocido - on/ona/Pan/Pani poznał/-a

nosotros hemos conocido - my poznaliśmy/-łyśmy
vosotros habéis conocido - wy poznaliście/-łyście
ellos/ellas/ustedes han conocido - oni/one/Państwo/Panie poznali/-ły

Dentro de dos días cumplo 25 años. Za dwa dni kończę 25 lat.

- ¿Te has apuntado₍₁₎ a algún curso de inglés?
- Sí, empiezo las clases la semana que viene.

wiele z poznanych już wcześniej czasowników występuje również w formie zwrotnej; np. apuntar - zapisywać, apuntarse - zapisywać się

- Zapisałeś się na jakiś kurs angielskiego?
- Tak, zaczynam lekcje w przyszłym tygodniu.

- Trzeba mieć 21 lat, żeby wejść do tego baru. Ja mam tylko 19. Ile ty masz lat?
- Ja mam dokładnie 21.

- Hay que tener 21 años para entrar en ese bar. Yo sólo tengo 19. ¿Cuántos años tienes tú?
- Yo tengo justo 21₍₂₎.

warto zaobserwować, że mówi się veintiuno, ale veintiún años; liczba 1 (tak jak 21, 31, 41 itd.) zawsze występuje w formie skróconej, gdy stoi tuż przed rzeczownikiem rodzaju męskiego; np. jeden chłopiec to un chico (a nie uno chico); natomiast jedna dziewczyna to una chica; czyli liczba 1 jest w tym wypadku tożsama z rodzajnikiem nieokreślonym

- Jest mi (dosł. mam) straszliwie gorąco.
- Dlaczego nie zdejmiesz swetra? Ja już zdjąłem mój.

- Tengo muchísimo calor.
- ¿Por qué no te quitas el jersey? Yo ya me he quitado el mío.

- ¿Cuándo es tu cumpleaños?
- El 13 de septiembre.
- ¿Cuántos años cumples₍₃₎?
- Ya cumplo 25 años.

czasownik regularny III grupy cumplir - spełniać, wypełniać; kończyć (lata)

- Kiedy są (dosł. jest) twoje urodziny?
- Trzynastego (dosł. trzynaście) września.
- Ile lat kończysz?
- Już kończę 25 lat.

- Widzieliście jakiś film Pedro Almodóvara?
- Tak, widzieliśmy "Wszystko o mojej matce".
- Podobało wam się?
- Tak, wydał nam się świetny.

- ¿Habéis visto₍₄₎ alguna película de Pedro Almodóvar?
- Sí, hemos visto "Todo sobre mi madre".
- ¿Os ha gustado?
- Sí, nos ha parecido buenísima.

nieregularna forma participio od czasownika ver

- ¿Cuándo vas a Segovia?
- El 15 de mayo.
- Hoy es 15 de abril, pues vas exactamente dentro de un mes.

- Kiedy jedziesz do Segowii?
- Piętnastego (dosł. piętnaście) maja.
- Dziś jest piętnasty (dosł. piętnaście) kwietnia, więc jedziesz dokładnie za miesiąc.

- Co (mu) się stało Miguelowi? Dlaczego jest w szpitalu?
- No, (to) jest długa historia...
- Możesz mi ją opowiedzieć?

- ¿Qué le ha pasado a Miguel? ¿Por qué está en el hospital?
- Bueno, es una larga historia...
- ¿Puedes contármela₍₅₎?

ponownie, można równie dobrze powiedzieć: ¿me la puedes contar?; akcent nad literą a w contármela jest oczywiście konieczny zgodnie z regułami akcentowania (zawartymi w Zasadach wymowy)

Observaciones Obserwacje

Nadszedł już czas, żeby usystematyzować wiadomości dotyczące liczb. Niektóre z nich odmieniają się przez rodzaj!

0 cero
1 uno/una
2 dos
3 tres
4 cuatro
5 cinco
6 seis
7 siete
8 ocho
9 nueve
10 diez
11 once
12 doce
13 trece
14 catorce
15 quince
16 dieciséis
17 diecisiete
18 dieciocho
19 diecinueve
20 veinte
21 veintiuno/a
22 veintidós
23 veintitrés
30 treinta
31 treinta y uno/a
32 treinta y dos
40 cuarenta
41 cuarenta y uno/a
42 cuarenta y dos
50 cincuenta
60 sesenta
70 setenta
80 ochenta
90 noventa
100 cien
101 ciento uno/a
102 ciento dos
157 ciento cincuenta y siete
200 doscientos/as
300 trescientos/as
400 cuatrocientos/as
500 quinientos/as
600 seiscientos/as
700 setecientos/as
800 ochocientos/as
900 novecientos/as
1000 mil
1998 mil novecientos noventa y ocho
2000 dos mil
2003 dos mil tres
1 000 000 un millón
2 000 000 dos millones

Estoy en quinto de sociología. Jestem na piątym roku socjologii.

- ¿A qué hora has quedado₍₁₎ con tu jefe?
- A las nueve y cuarto.
- Ya son las nueve menos cinco. Tienes que darte prisa.

quedar to też umówić się

- O której godzinie umówiłeś się z twoim szefem?
- Kwadrans po dziewiątej.
- Już jest za pięć dziewiąta. Musisz się pospieszyć (dosł. dać sobie pośpiech).

- Ciągle rozmawiasz (dosł. kontynuujesz rozmawiając) przez telefon?
- Chodzi o to, że dawno nie rozmawiałem (dosł. noszę dużo czasu bez rozmawiania) z Carmen.

- ¿Sigues hablando₍₂₎ por teléfono?
- Es que llevo mucho tiempo sin hablar con Carmen.

forma gerundio nie tylko występuje z czasownikiem estar, ale też np. z czasownikami seguir czy llevar, nadając znaczenie kontynuacji, ciągłości robienia czegoś

- ¿Has estado alguna vez en París?
- Sí, hace un año.

- Byłeś kiedykolwiek (dosł. jakiś raz) w Paryżu?
- Tak, rok temu (dosł. robi rok).

- Studiujesz medycynę?
- Tak.
- Na którym jesteś roku?
- Na czwartym. A ty?
- Ja jestem na piątym architektury.

- ¿Estudias medicina?
- Sí.
- ¿En qué curso estás?
- En cuarto. ¿Y tú?
- Yo estoy en quinto de arquitectura.

- No sales con nosotros desde hace dos semanas. ¿Qué te pasa?
- Es que no tengo ganas de salir...

- Nie wychodzisz z nami od (robi) dwóch tygodni. Co ci się dzieje?
- No bo nie mam ochoty wychodzić.

- Kontynuuję naukę portugalskiego od pięciu lat (dosł. noszę pięć lat ucząc się), ale wcale nie mówię dobrze.
- Może musisz zmienić nauczyciela.
- Zrobiłem to kilka razy. Ten z teraz już jest siódmy.

- Llevo cinco años estudiando portugués, pero no hablo nada bien.
- A lo mejor tienes que cambiar₍₃₎ de profesor.
- Lo he hecho₍₄₎ varias veces. El de ahora ya es el séptimo.

czasownik regularny I grupy cambiar - zmieniać

nieregularna forma participio od czasownika hacer

- ¿Todavía seguís trabajando?
- Sí, pero ya nos queda poco. Vamos a acabar₍₅₎ en una hora.

czasownik regularny I grupy acabar - kończyć

- Jeszcze pracujecie (dosł. kontynuujecie pracując)?
- Tak, ale już nam mało brakuje (dosł. zostaje). Skończymy za godzinę.

Observaciones Obserwacje

Oto dziesięć pierwszych - najczęściej używanych - liczb porządkowych:

1. primero/a
2. segundo/a
3. tercero/a
4. cuarto/a
5. quinto/a
6. sexto/a
7. séptimo/a
8. octavo/a
9. noveno/a
10. décimo/a

Liczby primero oraz tercero przyjmują formę skróconą, gdy stoją tuż przed rzeczownikiem rodzaju męskiego, np. primer piso (pierwsze piętro), tercer curso (trzeci rok studiów).

Hoy es 10 de octubre de 2003. Dzisiaj jest 10 października 2003 roku.

- ¿Dónde has puesto₍₁₎ mi libro de psicología?
- Creo que lo he puesto en la estantería al lado de tu cama.

nieregularna forma participio od czasownika poner

- Gdzie położyłeś moją książkę z psychologii?
- Myślę, że ją położyłem na regale obok twojego łóżka.

- Jaki dzień jest dzisiaj?
- Dzisiaj jest wtorek.

- ¿Qué día es hoy?
- Hoy es martes.

- Perdona, ¿has estado durmiendo₍₂₎?
- No, he estado leyendo₍₃₎ un libro.

nieregularna forma gerundio od czasownika dormir; jak widać, forma estar + gerundio może również występować w innych czasach

nieregularna forma gerundio od czasownika leer

- Przepraszam, spałaś?
- Nie, czytałam książkę.

- Którego jest (dosł. jesteśmy) dzisiaj?
- Dzisiaj jest (dosł. jesteśmy) 21 grudnia.

- ¿A cuántos estamos hoy?
- Hoy estamos a 21 de diciembre₍₄₎.

można równie dobrze zapytać ¿Qué día es hoy?, oraz odpowiedzieć Hoy es 21 de diciembre

- El viernes vamos a un concierto de Los Secretos. ¿Quieres venir?
- ¡Sí! Me encanta ese grupo.

- W piątek idziemy na koncert Los Secretos. Chcesz iść?
- Tak! Uwielbiam ten zespół (dosł. tę grupę).

- Dzisiaj jest 30 sierpnia. Już wkrótce zaczynają się lekcje.
- Tak, trzeba wrócić do szkoły.

- Hoy es 30 de agosto. Ya pronto empiezan las clases.
- Sí, hay que volver al colegio.

- ¿Cuándo quieres quedar?
- A lo mejor el miércoles por la tarde. ¿Qué te parece?

- Kiedy chcesz się umówić?
- Może w środę po południu. Jak ci się wydaje?

- W którym roku skończysz studia?
- W 2005. Już mi mało brakuje (dosł. zostaje).

- ¿En qué año vas a acabar tu carrera₍₅₎?
- En 2005. Ya me queda poco.

la carrera - bieg, wyścig; studia

Observaciones Obserwacje

Przyszła kolej na dni tygodnia oraz miesiące.

los días de la semana (dni tygodnia)

lunes - poniedziałek; el lunes - w poniedziałek
martes - wtorek
miércoles - środa
jueves - czwartek
viernes - piątek
sábado - sobota
domingo - niedziela

los meses (miesiące)

enero - styczeń; en enero - w styczniu
febrero - luty
marzo - marzec
abril - kwiecień
mayo - maj
junio - czerwiec
julio - lipiec
agosto - sierpień
septiembre - wrzesień
octubre - październik
noviembre - listopad
diciembre – grudzień

¡Descansad un poco! Odpocznijcie trochę!

Habla más alto, por favor. No he oído nada de lo que has dicho.

Mów głośniej, proszę. Nie usłyszałem nic z tego co powiedziałeś.

Napisz maila do pana Marqueza, mówiąc mu, że chcę opublikować jego nową książkę.

Escribe un email al señor Márquez diciéndole₍₁₎ que quiero publicar₍₂₎ su nuevo libro.

nieregularna forma gerundio od czasownika decir (z przyklejonym z tyłu zaimkiem le)

czasownik regularny I grupy publicar - publikować

Sube esa escalera y luego gira a la derecha.

Wejdź po tych schodach, a potem skręć w prawo.

- Robiliście coś ciekawego w ten weekend?
- Poszliśmy na imprezę do domu Enrique.
- Dobrze się bawiliście (dosł. spędziliście to dobrze)?
- Tak, świetnie się bawiliśmy.

- ¿Habéis hecho algo interesante este fin de semana?
- Hemos ido a una fiesta en casa de Enrique.
- ¿Lo habéis pasado bien?
- Sí, nos hemos divertido₍₃₎ muchísimo.

czasownik nieregularny zwrotny III grupy divertirse (e:ie) - bawić się, rozerwać się

Os veo muy cansados. ¡Descansad un poco!

Wyglądacie na (dosł. widzę was) bardzo zmęczonych. Odpocznijcie trochę!

Brakuje wam witamin. Jedzcie dużo owoców (dosł. owocu).

Os hacen falta₍₄₎ vitaminas. Comed mucha fruta.

hacer falta - brakować, być potrzebnym; np. me hace falta un buen amigo - potrzebuję dobrego przyjaciela

¡Salid con nosotros esta noche!

Wyjdźcie z nami dziś wieczorem!

- Rafa jest wyższy niż Sergio.
- Tak, ale Jorge jest najwyższy ze wszystkich. Ma (dosł. mierzy) 1 metr 98 centymetrów.

- Rafa es más alto que Sergio.
- Sí, pero Jorge es el más alto de todos. Mide₍₅₎ 1 metro 98 centímetros.

czasownik nieregularny III grupy medir (e:i) - mierzyć

- ¿Te gusta Lola?
- Sí, pero me gusta más Patricia. Es mucho más atractiva que Lola.
- ¿Y Belén?
- Ella es la más guapa de todas.

- Podoba ci się Lola?
- Tak, ale bardziej podoba mi się Patricia. Jest dużo bardziej atrakcyjna niż Lola.
- A Belén?
- Ona jest najładniejsza ze wszystkich.

Observaciones Obserwacje

Ta lekcja rozpoczyna dłuższy temat, jakim jest tryb rozkazujący. Tu pojawiają się podstawowe zasady jego tworzenia dla drugiej osoby liczby pojedynczej oraz mnogiej. Jeśli chodzi o liczbę pojedynczą, to wystarczy z trybu oznajmującego obciąć końcową literę s, np.:
hablas (mówisz) - habla (mów)
bebes (pijesz) - bebe (pij)
vives (żyjesz) - vive (żyj)

Czyli forma ta wygląda identycznie jak trzecia osoba liczby pojedynczej w trybie oznajmującym (np. él habla, ella bebe, etc.). Od tej reguły można znaleźć trochę wyjątków, gdyż niektóre czasowniki przyjmują tu skróconą formę.

Natomiast druga osoba liczby mnogiej w trybie rozkazującym jest zawsze tworzona w sposób regularny. Warto o tym pamiętać, gdyż nawet jeśli wszystkie inne osoby mają w tym trybie formę nieregularną, druga osoba liczby mnogiej pozostaje regularna. A tworzy się ją poprzez odcięcie od bezokolicznika końcowej litery r oraz zastąpienie jej literą d, np.:
contar (opowiadać) - contad (opowiedzcie)
tener (mieć) - tened (miejcie)
venir (przychodzić) - venid (przyjdźcie)

W tej lekcji pojawiły się również zasady stopniowania rzeczowników. W hiszpańskim wygląda to bardzo prosto, np.:
grande (duży) - más grande (większy) - el/la más grande (największy/a)

Creedme! Uwierzcie mi!

- ¡Qué frío hace! Voy a cerrar₍₁₎ la ventana, ¿vale?
- Sí, ciérrala.

czasownik nieregularny I grupy cerrar (e:ie) - zamykać

- Ale jest (dosł. robi) zimno! Zamknę okno, dobrze?
- Tak, zamknij je.

- Dobrze się czujesz?
- No cóż, trochę boli mnie głowa.
- Weź (sobie) aspirynę.

- ¿Te encuentras₍₂₎ bien?
- Bueno, me duele₍₃₎ un poco la cabeza.
- Tómate una aspirina.

czasownik nieregularny zwrotny I grupy encontrarse (o:ue) - czuć się

czasownik nieregularny II grupy doler (o:ue) - boleć

- ¿Tenéis vuestros libros de matemáticas₍₄₎?
- Sí, por supuesto.
- Pues abridlos₍₅₎ por la página 57.

las matemáticas - matematyka (w hiszpańskim rzeczownik ten występuje w liczbie mnogiej)

czasownik regularny III grupy abrir - otwierać

- Macie wasze książki do matematyki?
- Tak, oczywiście.
- Więc otwórzcie je na stronie 57.

- Daj mi twoją kurtkę. Powieszę ją w szafie.
- Nie dziękuję. Nie trzeba. Chodzi o to, że jest mi trochę zimno.

- Dame₍₆₎ tu cazadora. La voy a colgar₍₇₎ en el armario.
- No, gracias. No hace falta. Es que tengo un poco de frío.

czasownik nieregularny I grupy dar (yo doy, reszta regularnie) - dawać

czasownik nieregularny I grupy colgar (o:ue) - wieszać

- Decidnos lo que habéis hecho este fin de semana.
- Bueno, nada interesante. Hemos pasado todo el fin de semana en casa.

- Powiedzcie nam (to) co robiliście w ten weekend.
- No więc nic ciekawego. Spędziliśmy cały weekend w domu.

- Merche, pomóż (mu) twojemu bratu z zadaniami.
- Już idę.

- Merche, ayúdale a tu hermano con los deberes.
- Ahora voy.

- ¡Creedme! Hoy he visto a Penélope Cruz en la cafetería.
- Ya sabemos que nos estás tomando el pelo₍₈₎ como siempre.

tomar el pelo a alguien - nabierać kogoś (dosł. brać włos)

- Uwierzcie mi! Dzisiaj widziałem w kawiarni Pelélope Cruz.
- Już wiemy, że jak zawsze nas nabierasz.

Observaciones Obserwacje

Oto ciąg dalszy trybu rozkazującego. Gdy chcemy połączyć czasownik w trybie rozkazującym z jakimś zaimkiem, musi on zostać umieszczony tuż za czasownikiem, np.:

abre (otwórz) - ábrela (otwórz ją)
escribe (napisz) - escríbeme (napisz do mnie)
ayudad (pomóżcie) - ayudadnos (pomóżcie nam)
intentad (spróbujcie) - intentadlo (spróbujcie tego)

Czasowniki nieregularne pozostają zwykle nieregularne w trybie rozkazującym (oprócz oczywiście drugiej osoby liczby mnogiej), np.:

contar (opowiadać) - cuentas (opowiadasz) - cuenta (opowiedz)
volver (wracać) - vuelves (wracasz) - vuelve (wróć)
querer (kochać) - me quieres (kochasz mnie) - quiéreme (kochaj mnie)

Zaimki osobowe mogą pełnić poniższe funkcje w zdaniu:

podmiotu - JA -TY - ON

dopełnienia bliższego - MNIE - CIEBIE - JEGO

dopełnienia dalszego - MNIE - TOBIE - JEMU

mogą być również poprzedzone odpowiednimi przyimkami

Zaimki osobowe pełniące funkcje podmiotu w zdaniu przybierają następujące formy:

	liczba pojedyncza		liczba mnoga
1 osoba	yo	ja	nosotros, -as	my
2 osoba	tú	ty	vosotros, -as	wy
3 osoba	él ella usted	on ona pan, pani	ellos ellas ustedes	oni one panie, panowie, państwo

Yo, tú, usted i ustedes to formy które odnoszą się do rodzaju męskiego i do żeńskiego, natomiast pozostałe osoby mają dwie formy i męską i żeńską.

Forma usted/ustedes jest formą grzecznościową i używaną zwykle w relacjach oficjalnych.

Z tego względu, że w języku hiszpańskim czasowniki odmieniają się przez osoby to występowanie zaimka w zdaniu nie jest konieczne, nierzadko nawet błędne. Istnieją jednak przypadki kiedy ważne jest, żeby ten zaimek występował, tak jak na przykład:

- ¿Juana Montero?
- Soy yo.
- He leído todo.
- Yo también.
- No me gusta ir de compras.
- A mí tampoco.

- Juana Montero?
- To ja.
- Przeczytałem wszystko.
- Ja też.
- Nie lubię chodzić na zakupy.
- Ja też nie.

Zaimki osobowe, gdy pełnią w zdaniu funkcje dopełnienia bliższego odpowiadają zwykle polskiemu biernikowi - KOGO? CO? - i przybierają następujące formy:

	liczba pojedyncza		liczba mnoga
1 osoba	me	mnie	nos	nas
2 osoba	te	ciebie	os	was
3 osoba	lo la	jego, go, pana ją, panią	los las	ich, panów je, panie

Zamiast form lo/los zdarza się, że w 3 os. l. pojedynczej i l. mnogiej w stosunku do osób męskiego rodzaju używa się form le/les.

Te quiero mucho.

Bardzo Cię kocham.

!!! Zaimki 3 os. l. pojedynczej i mnogiej używa się również w zdaniu wtedy kiedy o danej osobie lub przedmiocie już się wcześniej mówiło i nie trzeba powtarzać rzeczownika, tak jak na przykład:

¿Has leído este libro? No, no lo he leído.

Czytałeś te książkę? Nie, nie czytałem jej.

Lo może zastępować także w zdaniu jakąś wcześniej przytoczoną wypowiedź, na przykład:

Juan se ha enamorado. ¿lo sabes?

Juan się zakochał. Wiesz o tym?

Zaimki osobowe w funkcji dopełnienia dalszego odpowiadają natomiast zwykle polskiemu celownikowi - KOMU? CZEMU? - i przybierają poniższe formy:

	liczba pojedyncza		liczba mnoga
1 osoba	Me	mnie, mi	Nos	nam
2 osoba	Te	tobie	Os	wam
3 osoba	Le/se	jemu, jej, panu, pani	Les/se	im, państwu

Te he comprado algo.	Kupiłam Ci coś.
Le he preparado el almuerzo.	Przygotowałam mu/jej obiad.
Nos ha enviado una carta.	Przysłał nam list.

Kolejność tych zaimków w zdaniu gdy występują z zaimkami dopełnienia bliższego jest:
I - zaimek dopełnienia dalszego II - zaimek dopełnienia dalszego np.

¿Me preparas un bocadillo?	Przygotujesz mi kanapkę?
Sí, te lo preparo.	Tak, przygotuję Ci ją.

!!!! Należy zwrócić uwagę na to, iż zaimki le/les przyjmują formę se wtedy, kiedy występują przed zaimkami lo/la/los/las.

No le puedo enseñar estos documentos a Juan.	Nie mogę pokazać dokumentów Juanowi.
¿Por qué no se los puedes enseñar?	Dlaczego nie możesz mu ich pokazać?

Zaimki osobowe mogą być również poprzedzone w zdaniu przyimkiem. Wtedy przyjmują one poniższe formy:

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 osoba	mí	nosotros, -as
2 osoba	ti	vosotros, -as
3 osoba	él ella usted	ellos ellas ustedes

Występowanie powyższych zaimków uwarunkowane jest kontekstem wypowiedzi.

preparar para mí	przygotować dla mnie
hablar de ti	rozmawiać o tobie
decir a él	powiedzieć mu

!!! Szczególny przypadek stanowi konstrukcja z przyimkiem CON (z), gdyż w zdaniu zaimki 1 i 2 os. l. poj., czyli mí i ti łączą się z nim tworząc formy:

conmigo
contigo

Ale zaimki él/ella/ellos/ellas tworzą formę consigo z przyimkiem CON tylko i wyłącznie wtedy kiedy zaimek osobowy jest zbieżny z podmiotem w zdaniu, czyli:

Él no quiere llevar a su hermano consigo.

On nie chce zabrać z sobą swojego brata.

ale:

No quiero hablar con él.

Nie chcę z nim rozmawiać.

W języku hiszpańskim zaimki zwykle umiejscowione są odwrotnie niż w języku polskim, czyli przed czasownikiem w osobowej formie:

No te lo digo hoy.

Nie powiem ci tego dzisiaj.

!!! Szczególny przypadek to połączenie zaimków z czasownikami w formie bezokolicznika, gerundio i czasownikami trybu rozkazującego (forma twierdząca).
Zaimki zostają wtedy z nimi połączone np.:

No puedo dejarte un mensaje ahora. (lub: No te puedo dejar un mensaje ahora.)	Nie mogę zostawić Ci teraz wiadomości.
No puedo dejártelo ahora. (lub: No te lo puedo dejar ahora.)	Nie mogę Ci tego teraz zostawić.
Estoy escribiéndotelo. (lub: Te lo estoy escribiendo.)	Pisze Ci to.
Dámelo.	Daj mi to.

Zaimki zwrotne występują tylko i wyłącznie z czasownikami zwrotnymi. W języku polskim istnieje tylko "się", a w języku hiszpańskim każdej osobie przyporządkowana jest inny zaimek.

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 osoba	me	nos
2 osoba	te	os
3 osoba	se	se

Mi hermano se llama Juan.	Mój brat nazywa się Juan.
Mi madre se despierta temprano.	Moja mama wcześnie się budzi.

Wśród hiszpańskich ZAIMKÓW DZIERŻAWCZYCH wyróżnia się zaimki nie akcentowane
i akcentowane, które różnią się zarówno znaczeniem i pozycją w stosunku do rzeczownika.

	liczba pojedyncza		liczba mnoga
1 osoba	mi	mój, moja	mis	moi, moje
2 osoba	tu	twój, twoja	tus	twoi, twoje
3 osoba	su	jego, jej	sus	jego, jej

1 osoba	nuestro - a	nasz, nasza	nuestros - as	nasi
2 osoba	vuestro - a	was, wasza	vuestros - as	nasze
3 osoba	su	ich	sus	ich

Zaimki te stosowane są do określenia przynależności danej osoby, czy też przedmiotu
i z reguły informacja ta jest już znana rozmówcy.

¿Has encontrado mi cámara de fotos?	Znalazłeś mój aparat fotograficzny?
¿Puedes llevar mis compras contigo?	Możesz zabrać z sobą moje zakupy?

Spośród powyższych zaimków tylko nuestro i vuestro przybierają formę również w zależności od rodzaju określanego rzeczownika.

Clara ha visto a tu amiga Mónica con Alfredo.

Klara widziała twoją koleżankę Monikę z Alferdo.

ZAIMKI DZIERŻAWCZE AKCENTOWANE charakteryzują się tym, że w zdaniu mogą one występować zarówno z konkretnym rzeczownikiem, jak i same. Najważniejsze jest jednak to, że występując razem z rzeczownikiem zawsze umiejscowione są po nim:

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 osoba	mío mía	míos mías
2 osoba	tuyo tuya	tuyos tuyas
3 osoba	suyo suya	suyos suyas

1 osoba	nuestro nuestra	nuestros nuestras
2 osoba	vuestro vuestra	vuestros vuestras
3 osoba	suyo suya	suyos suyas

Kiedy używamy powyższych zaimków?
- wtedy kiedy w wypowiedzi pojawia się jakiś nowy element i rozmówca chce zaznaczyć
jego przynależność:

Un amigo mío vive en Madrid.

Mój kolega mieszka w Madrycie.

- wtedy kiedy zaimek dzierżawczy wstępuje w zdaniu samodzielnie:

¿De quién es este perro? ¿Es tuyo?

Czyj jest ten pies? Jest twój?

- wtedy kiedy rzeczownik poprzedzony jest zaimkiem wskazującym:

¿Puedes devolverme ese libro mío que te presté antes de ayer?

Możesz oddać mi tę książkę którą pożyczyłam Ci przedwczoraj?

- wtedy kiedy w wypowiedzi pomijamy już wcześniej wspomniany rzeczownik, ale zaimek musi być w tej sytuacji poprzedzony odpowiednim rodzajnikiem:

¿Es tuyo este equipaje?	To twój bagaż?
No, el mío está en la consigna.	Nie, mój jest w przechowywalni bagażu.

Zaimki wskazujące

mogą występować z rzeczownikiem /ale wtedy nie mają akcentu graficznego/

mogą rzeczownik zastępować i występować samodzielnie /mają wtedy akcent graficzny/

zaimki rodzaju nijakiego NIGDY nie mają akcentu graficznego, gdyż ZAWSZE występują w formie akcentowanej - nie ma przecież rzeczowników rodzaju nijakiego i z tego względu nie mogą poprzedzać żadnego rzeczownika !!!

rodzaj	liczba pojedyncza	liczba mnoga
męski	este	estos
	ese	esos
	aquel	aquellos

żeński	esta	estas
	esa	esas
	aquella	aquellas

Powyższe zaimki muszą być zawsze zbieżne z rodzajem i liczbą określanego rzeczownika.

esta manta	ten koc
esas mascotas	tamte maskotki
aquellas camisetas	tamte koszulki

Zaimków ESTE/ESTA/ESTOS/ESTAS używa się wtedy gdy:

- określane przedmioty, osoby są bliskie wypowiadającemu

¿Te gusta esta chaqueta?

Podoba Ci się ta marynarka?

Zaimków ESE/ESA/ESOS/ESAS używa się wtedy gdy:

- przedstawiane przedmioty, osoby są bliskie wypowiadającemu

¿Quieres probar ese plato?

Chcesz spróbować to danie?

Zaimki AQUELL/AQUELLA/AQUELLOS/AQUELLAS natomiast używa się:

- gdy określane przedmioty i osoby są dalekie wypowiadającemu

Aquellos coches son muy caros.

Tamte samochody są bardzo drogie.

Poza powyższymi zaimkami występują formy nijakiego w liczbie pojedynczej ESTO ESO/AQUELLO :

¿Puedes decirme eso?

Możesz mi to powiedzieć?

Dla języka hiszpańskiego charakterystyczne jest to, że przymiotnik musi być zgodny z liczbą i rodzajem rzeczownika oraz to, że zwykle w zdaniu występuje on po rzeczowniku, czyli:

el tren verde	zielony pociąg
la casa nueva	nowy dom

Rodzaj żeński przymiotników tworzy się przez zmiany końcówki formy męskiej przymiotnika, albo tez przez dodanie końcówki -a.
- jeżeli przymiotnik rodzaju męskiego ma końcówkę -o to rodzaj żeński zostanie utworzony przez zamianę -o na -a, jak na przykład:

feo - fea	brzydki - brzydka
bonito - bonita	ładny - ładna

- natomiast te przymiotniki, które mają końcówkę -ícola, -ista, np.:

egoista	egoistyczny/a
deportista	sportowy/a

- do przymiotników rodzaju męskiego o końcówce - án, - ón, - ín w rodzaju żeński dodaje się - a, np.:

gritón - gritona

krzykliwy/a

- przymiotniki zakończone w rodzaju męskim na -or w rodzaju żeńskim mają również dodaną końcówkę -a,

- przymiotniki określające narodowość, pochodzenie i zakończone w rodzaju męskim na spółgłoskę, w rodzaju żeński posiadają dodaną końcówkę -a i tak:

polaco - polaca	polski/a
japonés - japonesa	japoński/a

- i we wszystkich innych przypadkach przymiotniki mają taką samą formę dla rodzaju męskiego, jak i dla rodzaju żeńskiego:

verde	zielony/a
gris	szary/a
joven	młody/a

TWORZENIE LICZBY MNOGIEJ PRZYMIOTNIKÓW OPIERA SIĘ NA TYCH SAMYCH ZASADACH CO TWORZENIE LICZBY MNOGIEJ RZECZOWNIKÓW !!
Ważne!! W języku hiszpańskim występuje kilka przymiotników, które określając konkretne rzeczowniki tracą ostatnią samogłoskę albo sylabę:

bueno	dobry
malo	zły
santo	święty

nie mają końcówki -o przed rzeczownikami męskiego rodzaju liczby pojedynczej:

buen chico	dobry chłopak
mal humor	zły humor
San Juan	święty Jan

WYJĄTKI: SANTO TOMÁS, SANTO DOMINGO

Natomiast przymiotnik grande - duży przybiera skróconą formę GRAN przed rzeczownikami zarówno rodzaju męskiego jak i żeńskiego liczby pojedynczej.

Wśród hiszpańskich przymiotników wyróżnia się także takie, które bez zmiany formy pełnią funkcję przysłówków. Podstawowe to:

bajo	niski/nisko
barato	tani/tanio
caro	drogi/drogo
falso	fałszywy/fałszywie
lento	powolny/powoli
seguro	pewny/pewnie

Zwykle określoną cechę można wyrazić poprzez odpowiednie stopniowanie przymiotnika lub dodanie przysłówka:

amable	miły
poco amable	niezbyt miły
muy amable	bardzo miły
bastante amable	dosyć miły
un poco amable	trochę miły
demasiado amable	zbyt miły

MÁS

oraz

MENOS

to przysłówki, dzięki którym tworzony jest stopień wyższy przymiotników tak jak np.:

más caro	bardziej drogi
menos simpático	mniej sympatyczny

Stopień najwyższy przymiotnika powstaje przez dodanie konkretnego rodzajnika określonego do stopnia wyższego:

Julio es el más amable de todos.

Julio jest najmilszy ze wszystkich.

Warto zwrócić uwagę na porównywanie dwóch rzeczowników - używa się wtedy takich konstrukcji jak:

más amable que	milszy niż
tan interesante como	tak interesujący jak
menos amable que	mniej miły niż
igual de interesante que	równie interesujący jak

NIEREGULARNE PRZYMIOTNIKI:

bueno	dobry	MEJOR	lepszy/a	EL/LA MEJOR	najlepszy/a
malo	zły	PEOR	gorszy/a	EL/LA PEOR	najgorszy/a
grande	duży	MAYOR	większy/a, starszy/a	EL/LA MAYOR	największy/a, najstarszy/a
pequeño	mały	MENOR	mniejszy/a, młodszy/a	EL/LA MENOR	najmniejszy/a, najmłodszy/a

Uwaga!! Przymiotniki grande i pequeño mają również formy regularne: "más grande" i "más pequeno" (użycie danej formy zależy od kontekstu).

Stopień wyższy tych przymiotników posiada taką sama formę zarówno dla rodzaju męskiego, jak i żeńskiego; w liczbie mnogiej dodaje się końcówkę - es.

!!! Wyróżnia się także formę SUPERLATIVO, która powstaje po dodaniu do przymiotnika końcówki -ísimo ( -a, -os, -as). Forma ta nie ma polskiego odpowiednika. Nasila ona znaczenie danego przymiotnika:

np. mucho (dużo) - muchísimo (niezwykle/bardzo dużo)
guapa (ładna) - guapísima (niesamowicie ładna)

Rzeczowniki służą m.in. do przedstawiania osób i przedmiotów. W języku hiszpańskim odróżnia się tylko 2 rodzaje: RODZAJ MĘSKI (el género masculino) i RODZAJ ŻEŃSKI (el género femenino). Większość rzeczowników w tym języku, podobnie jak w języku polskim, mają końcówki -a - w przypadku rodzaju żeńskiego (np. mesa, lámpara), lub końcówkę -o - w przypadku rodzaju męskiego (np. chico, piano).
Należy pamiętać, że rodzaje rzeczowników hiszpańskich nie zawsze zgadzają się z rodzajem tego samego rzeczownika w języku polskim, na przykład: ventana - okno.
Rzeczownik hiszpański zwykle jest poprzedzony RODZAJNIKIEM (artículo), który może być OKREŚLONY (artículo determinado) lub NIEOKREŚLONY (artículo indeterminado). I tak, rzeczownik rodzaju męskiego poprzedza rodzajnik el, natomiast rzeczownik rodzaju żeńskiego poprzedza rodzajnik la. W przypadku rodzajnika nieokreślonego, będą to odpowiednio un i una.

el teléfono	telefon
la lámpara	lampa

Liczbę mnogą rzeczowników (i przymiotników) tworzy się przez dodanie spółgłoski -s do formy liczby pojedynczej rzeczowników (i przymiotników) zakończonych na samogłoskę nie akcentowaną i -é akcentowane, zaś -es do rzeczowników (i przymiotników) zakończonych na spółgłoskę, a także na a, i, o, u akcentowane i na y, na przykład:

los teléfonos	telefony
las lámparas	lampy

Rodzajnik określony w liczbie mnogiej dla rodzaju męskiego to los, rodzajnik nieokreślony to unos. Natomiast w rodzaju żeńskim, rodzajnik określony to las i nieokreślony to unas.

Rzeczowniki w języku hiszpańskim mogą być następującego rodzaju:

rzeczowniki pospolite: określają osoby i przedmioty mające cechy wspólne. Zawsze je poprzedzają wyrazy określające, jak rodzajnik lub zaimek.

Hablo con una chica simpática.	Rozmawiam z sympatyczną dziewczyną.
He visto a mi perro en la calle.	Widziałem mojego psa na ulicy.

rzeczowniki policzalne: określają osoby lub przedmioty, które można policzyć.

Tengo tres entradas al cine.	Mam trzy bilety do kina.
Quiero comprar un diccionario.	Chcę kupić jeden słownik.

rzeczowniki niepoliczalne: określają przedmioty (substancje, cechy, materiały), których nie można policzyć na sztuki. Nie tworzą one liczby mnogiej i często nie są poprzedzone żadnym rodzajnikiem.

Me gusta la leche.	Lubię mleko.
En esta tienda venden pan.	W tym sklepie sprzedają chleb.

rzeczowniki konkretne: oznaczają osoby i przedmioty, które istniały, istnieją lub będą istniały w rzeczywistości. Poprzedza się je wyrazami określającymi (zaimek lub rodzajnik) i mogą występują w liczbie mnogiej.

Este libro es un bestseller.	Ta książka to bestseller.
Me visitó ayer mi tía.	Wczoraj odwiedziła mnie moja ciocia.

rzeczowniki abstrakcyjne: wyrażają pojęcia, które nie istnieją w świecie materialnym. Niemal zawsze występują w liczbie pojedynczej i zawsze są poprzedzone rodzajnikiem określonym.

La belleza de esta obra impresiona mucho.	Piękność tego dzieła robi duże wrażenie.
Lo escuchaba con paciencia.	Słuchał(a) go cierpliwie.

nazwy własne: określają osoby lub przedmioty występujące pojedynczo. Pisze się je zawsze wielką literą i są poprzedzone rodzajnikiem określonym tylko w przypadku, gdy rzeczownik występuje z wyrażeniem przymiotnikowym.

Juan trabaja mucho.	Jan dużo pracuje.
Me gusta la Sevilla de Semana Santa.	Podoba mi się Sewilla w Wielki Tydzień.

Także niektóre nazwy geograficzne z natury są poprzedzone rodzajnikiem:

el Tajo	rzeka Tajo
los Pirineos	góry Pireneje
La Coruña	miasto Coruña
la Rioja	region Rioja

rzeczowniki zbiorowe: określają grupę osb lub przedmiotów, a czasownik który opisuje wykonywaną przez nie czynność występuje w liczbie pojedynczej lub mnogiej, w zależności od tego czy mówimy o zbiorze grup (jak w języku polskim).

El Gobierno propone una nueva ley.	Rząd proponuje nową ustawę.
Los aeropuertos están en huelga.	Lotniska strajkują.

rzeczowniki złożone: to te, które są zbudowane z dwóch elementów. Na przykład:

el cumpleaños	urodziny
el altavoz	głośnik
el paraguas	parasol

Rzeczowniki te mogą się składać z następujących części mowy: rzeczownik, przymiotnik, czasownik, przyimek lub przysłówek.

Cabeza, hombros, rodillas
y dos pies
Cabeza, hombros, rodillas
y dos pies

Ojos, oidos, boca y una nariz
Cabeza, hombros, rodillas
y dos pies

Head, shoulders, knees
And two feet
Head, shoulders, knees
And two feet

Eyes, ears, mouth and a nose
Head, shoulders, knees
And two feet

Mariposa:
¿Conoce usted?
¿Conoce usted?
¿Conoce usted al señor?
Si lo conoce, si lo conoce, dígame, dígame por favor.

Refrain:
Lo busqué en todas partes.
Arriba, abajo, en todas partes.
Entre, sobre, al lado, señor
¿Puedes ayudarme, por favor?

Desconocido:
Sí, lo conozco.
Sí, lo conozco.
Sí, yo conozco al señor Bosco.
Sí, lo conozco. Sí, lo conozco.
Sí, yo conozco al señor Bosco.

Refrain

Mariposa:
¿Sabe usted? ¿Sabe usted?
¿Sabe usted dónde está él?
¿Sabe usted? ¿Sabe usted?
¿Sabe usted dónde está él?

Refrain

Desconocido:
Voy a ver. Voy a ver.
Voy a ver dónde está él.
Voy a ver. Voy a ver.
Voy a ver dónde está él.

Mariposa: ¿Dónde esta Señor Bosco?

Translation:
(Yo) conozco al señor Bosco = I know Mr. Bosco;
¿Conoce usted? = Do you know?;
¿Conoce usted al señor? = Do you know the gentleman?;
Si lo conoce, dígame por favor = If you know (him) tell me please.;
Lo busqué en todas partes = I have looked everywhere;
arriba de = on, on top of;
abajo = down/below;
en todas partes = in all places;
entre = between;
sobre = on/over;
al lado de = beside, next to;
Puedes ayudarme, por favor = Can you help me please?;
Si, lo conozco = Yes, I know him;
Si, yo conozco al señor Bosco = Yes, I know Mr. Bosco;
¿Sabe usted?= Do you know? (polite form);
¿Sabe usted donde está el = do you know where he is?;
Voy a ver = I am going to look;
Voy a ver dónde está él = I am going to look for him

No, no, no
No me molesten. ¡No!
No me molesten. ¡No!
¡No me molesten!

Mamá manda que yo haga algo
Lo voy a pensar
Papá prefiere que yo empiece
A trabajar

Y mis hermanos quieren que
Yo juegue con ellos también
Sólo quiero quedarme aquí
No me molesten

La maestra duda que me dedique
A estudiar
Y le digo que yo deseo
Descansar

Y mis amigos creen que
Yo debo hacer lo que hacen
Sólo quiero quedarme aquí
No me molesten

No, no, no
Don't bother me. No!

Mom orders me to do something
I'm going to think about it
Dad prefers that I begin
To work

And my brothers and sisters want
Me to play with them also
I only want to stay here
Don't bother me

The teacher doubts that I’m concentrating on (Dedicating myself to)
Studying
And I tell her that I wish
To rest

And my friends believe that
I must do what they do
I only want to stay here
Don't bother me

This song practices weather and beach expressions and the verb "ir" ("to go"). The English translation can be found below the Spanish lyrics.

Voy a la playa

*I'M GOING TO THE BEACH

Hace sol. No llueve
Y nos gusta el mar
Vamos a la playa
Vamos a nadar

Coro:
¡Vaya! ¡Vaya! Voy a la playa
Y vas conmigo
¡Vaya! ¡Vaya! Voy a la playa
¡Qué día bonito!

El sol brilla mucho
¡Qué bien!, mi amor
Ya es el verano
¡Viva el calor!

Coro

Un buen restaurante
En la playa está
Hay buena comida
¿Quieres ir allá?

It's sunny. It's not raining
And we like the sea
We're going to the beach
We're going to swim

Chorus:

*I'm going to the beach
And you're going with me
*I'm going to the beach
What a pretty day!

The sun is shining a lot
How fine, my love!
It’s already summer
Hurrah for warm weather!

A good restaurant
Is on the beach
They have good food (There is good food)
Do you want to go there?

Ella fue la primera en enseñarme la luna – K. I. Gałczyński

Ella fue la primera en enseñarme la luna

Y la primera nieve en los pinos

Y la primera lluvia.

Yo, en aquel entonces, era pequeña, como una conja

Y el vestido negro de mi mama

Brumía como la Mar Negra.

Es de noche, el petróleo en la lámpara se consume,

un mosquito lamenta sobre la oreja.

¿A lo mejor tú, mama,

Estás de estrellas en el cielo?,

¿O estás de una vela en un lago?

¿O estás de una honda de cresta inclinada?

¿Quizá tus manos

han empolvado mi manuscrito con granos estelares?

A lo major estás de la hora tardía,

De la Mazuria de las avejas

En las habitaciones agosteñas de oro.

Ayer, en un saltamimbres,

encontré una broche de pelo,

¿No estuya?

Podstawowe wyrażenia i zwroty grzecznościowe obowiązujące w krajach UE

Język niemiecki

zwrot/ wyrażenie	wymowa	tłumaczenie
Guten Morgen	Gu:tn morgn	Dzień dobry (rano)
Guten Tag	Gu:tn ta:k	Dzień dobry (po południu)
Guten Abend	Gu:tn a:bent	Dobry wieczór
Auf Wiedersehen	Aufwi:derze:n	Do widzenia
bitte	byte	Proszę
Danke	danke	Dziękuję
Entschuldigung	entszuldigunk	Przepraszam
Ja	ja	Tak
Nein	najn	nie

Język francuski

zwrot/ wyrażenie	wymowa	tłumaczenie
Bonjour	Bążur:	Dzień dobry (rano)
Bonsoir	Bąsuar:	Dobry wieczór
Au revoir	Or:ewuar:	Do widzenia
S'il vous plait	silwuple	Proszę
Merci	Mer:si	Dziękuję
pardon	Pardą:	Przepraszam
Oui	łi	Tak
Non	ną	nie

Język angielski

zwrot/ wyrażenie	wymowa	tłumaczenie
Good morning	Gut morning	Dzień dobry (rano)
Good aftenoon	Gut aftenun	Dzień dobry (po południu)
Good evening	Gut ivning	Dobry wieczór
Goodbye	Gutbaj	Do widzenia
Please/ here you are	Pliz:/ hier ju ar	Proszę
Thank you	Fenkju	Dziękuję
I‘m sory	Ajmsory	Przepraszam
Yes	Jes	Tak
No	Noł	nie

Język włoski

zwrot/ wyrażenie	wymowa	tłumaczenie
Buon giorno	Bondziorno	Dzień dobry (rano)
Ciao	Ciał	cześć
Buonasera	Błonasera	Dobry wieczór
Arrivederci	Ariwederczi	Do widzenia
Per favorre	Perfavore	Proszę
Grazie	Gracje	Dziękuję
Scuza	Skuzi	Przepraszam
Si	Si	Tak
No	no	nie

Język hiszpański

zwrot/ wyrażenie	wymowa	tłumaczenie
Buenos dias	Błenos dijas	Dzień dobry (rano)
Buenos tardes	Błenos tardes	Dzień dobry (po południu)
hola	Ola	cześć
Hasta la vista/ adiós	Asta la wista/ adijos	Do widzenia
Por favor	Porfavor	Proszę
Gracias	Gracjas	Dziękuję
Disculpe	Diskulpe	Przepraszam
Si	Si	Tak
No	no	nie

Język portugalski

zwrot/ wyrażenie	wymowa	tłumaczenie
Bom dia	bomdja	Dzień dobry
hola	Ola	cześć
Adeus	adełus	Do widzenia
Por favor	Porfavor	Proszę
Obrigardo/ obrigarda	Obrigardo/ obrigarda	Dziękuję/ kobieta/mężczyzna
Com licenca	komlicensa	Przepraszam
Sim	Sim	Tak
Nao	nao	nie

Język grecki

zwrot/ wyrażenie	wymowa	tłumaczenie
Kalimera	Kalimera	Dzień dobry
Kalispera	Kalispera	Dobry wieczór
Gia sou	jasu	cześć
Adio	adijo	Do widzenia
parakaló	parakalo	Proszę
Efcharistó	efharisto	Dziękuję
signómi	signomi	Przepraszam
Ne	ne	Tak
Óchi	Ochi	nie

Liczebniki włoskie

Liczebniki francuskie

Liczebniki niemieckie

NUMERALI

główne: cardinali [kardinali ]:

zero     0. zero
jeden 1. uno
dwa     2. due
trzy      3. tre
cztery 4. quattro
pięć     5. cìnque [czinkue]
sześć 6. sei
siedem 7. sette
osiem 8. otto
dziewięć 9. nove
dziesięć 10. dieci [dieczi ]
jedenaście 11. ùndici [undiczi ]
dwanaście 12. dòdici [dodiczi ]
trzynaście 13. trèdici [trediczi ]
czternaście 14. quattòrdici [kuattordiczi ]
piętnaście 15. quìndici [kuindiczi ]
szesnaście 16. sèdici [sediczi ]
siedemnaście 17. diciassette[ dicziassette]
osiemnaście 18. diciotto [dicziotto]
dziewiętnaście 19. diciannove [dicziannowe]
dwadzieścia 20. venti
trzydzieści 30. trenta
czterdzieści 40. quaranta [kuaranta]
pięćdziesiąt 50. cinquanta [czinkuanta]
sześćdziesiąt 60. sessanta
siedemdziesiąt 70. settanta
osiemdziesiąt 80. ottanta
dziewięćdziesiąt 90. novanta
sto 100. cento [czento]
tysiąc 1000. mille
dziesięć tysięcy 10 000. diecimila [dieczimila]
milion 1 000 000. milione

0 - zéro
1 - un [ę]
2 - deux [dy]
3 - trois [trła]
4 - quatre [katr]
5 - cinq [sęk]
6 - six [sis]
7 - sept [set]
8 - huit [łit]
9 - neuf [nef]
0 - dix [dis]
11 - onze [ąz]
12 - douze [duz]
13 - treize [trez]
14 – quatorze[katorz]
15 - quinze [kęz]
16 - seize [sez]
17 - dix-sept [diset]
18 - dix-huit [dizłit]
19 - dix-neuf [disnef]
20 - vingt [vę]
21 - vingt et un [vęteę]
22 - vingt-deux [vędy]
23 - vingt-trois [vętrła]
30 - trente [trąt]
40 - quarante [karąt]
50 - cinquante [sękąt]
60 - soixante [słasąt]
70 - soixante-dix [słasąt dis]
80 - quatre-vingts [katr vę]
90 - quatre-vingt dix [katre vę dis]
100 - cent [są]
101 - cent un [są ę]
200 - deux cents [dy są]
1000 - mille [mil]
2000 - deux mille [dy mil]
1000000 - un million [ę milją]

1 - eine
2 - zwei
3 - drei
4 - vier
5 - fünf
6 - sechs
7 - sieben
8 - acht
9 - neun
10 - zehn
11 - elf
12 - zwölf
13 - dreizehn
14 - vierzehn
15 - fünfzehn
16 - sechzehn
17 - siebzehn
18 - achtzehn
19 - neunzehn
20 - zwanzig
30 - dreißig
40 - vierzig
50 - fünfzig
60 - sechzig
70 - siebzig
80 - achtzig
90 - neunzig
100 - einhundert
1000 - eintausend

Podstawowe wyrażenia i zwroty grzecznościowe obowiązujące w krajach UE

Guten Morgen

Guten Tag

Guten Abend

Bonjour

Bonsoir

Au revoir

Good morning

Good aftenoon

Good evening

Buon giorno

Ciao

Buonasera

Arrivederci

Buenos dias

hola

Hasta la vista/ adiós

Bom dia

hola

Adeus

Kalimera

Gia sou

Adio